[Verse 1: Canas Evrad];

Düşünceleri hapsettiğinden beri karı yoktu bunun
Güneş bir doğurdu kendisini bir batırdı yolun
Sonundaki bütün bırakılanlar arkasında çoğun
Azı olmak demek yok olmaktı çaresinde sonun

Başlangıçlarında hep gezildi zorca kurtulundu
Ele geçen onca lavda sadece yok olundu
Tadın damakta eksik az gizemli ve çok soğuktu
Soğuklar içinde kalmak demek yok'a yolculuktu

Yani soğuğa maruz kalmak demekti biraz da korku
Korku denen illet için kumsal allı pullu çocuktu
Vaktin oğlu yazıyı beste yaptı sert okundu
Pert olundu, tek gecende sığ soluktu göz donuktu eskiden

Pörtledi, çepeçevrede horluk
Çoğunun gördüğüydü o içten içe bi' zorluk
Ayağında prangalar bağırıyor yok ol diye sen nağme yapıp okurken bitti bütün yolluk.

[Chorus: Canas Evrad];

Birden ölür yok olup gezersin
Bazen bezer hep çekip gidersin
Bilemediğini öğrenemeden eler ve
Düşman olur hunharca ezersin
Sen nesin? Ne'sin sen?
Söyle bana. Ne!?

[Verse 2: Şeb-i Arus];

Garip bu gidişin ömrü tez dolar
Avuçlarımda hatıralar sıkıca tuttuğum
Bir yürek tanırdım vakit tamamdı
Varını yoğunu yaktı dahi hala karanlıktı
Hüzüne bakamaz olmuş sözlerim

Arus, açıkla durumu!
Yine de fazla deşme malum maziyi ki
Onca anısı yaralı...
Bu ömrü ellerimden aldı alalı kurbanım muallime
Ve onca hatırayı bütün gücüyle tutup ayakta şiire daldı
Her vakitte.

Çoğu geceydi;
Gözü açık rüya görüşlerin zamanı.
Hissizin satırlarında mahlasıyla tanılı!
Şiirler Arus'a muallimle sarılı,
Kopamaz hiç bi' bağ! Delik bi' şemsiyeyle
Kaçık akla fasıl eden bi' maestro...

Enstrümanlar hüzünlü... Beli bükük bi' piyano
Bu orkestraya aşina bi' tablo çünki
Şahidiz olanlara, açık seçik yalanlara...
Çünkü aynı senaryoyla meydan okuduk yıllara!

[Chorus: Canas Evrad];

Birden ölür yok olup gezersin
Bazen bezer hep çekip gidersin
Bilemediğini öğrenemeden eler ve
Düşman olur hunharca ezersin
Sen nesin? Ne'sin sen?
Söyle bana. Ne!?