Azimüş-şan:



Nedensizlik içinde hergün kaybolup giderken

Duygularıma karşı ya yenilip gidersem

Gözlerim karartılı gündüzleri yürürken

Bunu anlatanlar olmazdı birgün ölüp gidersem



Yollarım hep neşakatli yürünmez bi hALDE

Karşı dağdan haykırışlar duyulurdu hergece

Tıpkı küçüklüğüm gibi ard arda kapalı perde

yaşım daha çok genç ölüm geldi üç vakte



Bazen ezilerek yürüdüm ben bu çamurlu yolları

Ağladığım yerlerin hep karanlık sokakları

İçimden haykırmak geliyor yaşadığım olayları

Fakat sesim çıkmıyor façalıydı kollarım



Hayat film şeridi gibi fakat geriye sarılmaz

Yaşadığın duygular hergün hergün tadılmaz

Azlık içinde yaşarken çokluk hep aranmaz

Kazandıkların elindeyken çöpe atıp yakılmaz



Nakarat (azimüş-şan)



Bu hayatın istiharesi olmaz..

Geçmişime karşı istifamlarım bulunmaz...

(aaaaa)

Ama nedensizlik beni kahretsede

Gözlerim kapalı bir perde

Hayata karşı sunulmuş küçükbi takrir ve menekşe



Feriştah Araf:



Hayat evet sancısı çekilmez böyle anı

herkesin birden bire kaynadı kanı

Herşey zor gelir 2 üç sallama fazla

Bide çekilmezmiş gibi dissleride yolda



Yok ulan yok yok kimse anlamaz derdimi

Bak anne bağırıyorum sesim oraya geldimi

Fazla ses olmasın hayat film şeridi

TEk şerit halinde siyah beyaz karemi



Hayatmı saçmalama onlar benim kaderim

Bilmeden diklendin kendine göre seçimin

Sınav hali belli ben fazla belirtmem

Bana fazla yaklaşmadıkça onları bunları delirtmem



Atar evet şah damar iki saniye içinde

Arkamdan konusur 5 dakika sürede

Diss değil ki gerçekler off dinleyen anlasın

Boşa değil bu sözler oturupta sallasın