Karsimizdakinin çabasina ihtiyaci yoktur mutlulugun.
Askinda sevdigin kadar büyüktür.
Sevdigin sürece meydan okur dünyaya.
Hasretle beklenen gelmez hiçbir zaman, bu hasreti yalniz tüketirsin.
Karsilik bulmuyorsa sevda,umut degil,kendini hükümdar sanan köleler üretir dönemezsin.
Ama bosa geçmemistir dolan vakit.
Heba olan siirlerin de degildir.
Türkülerin diliyle yas tuttugun geceler,sirdasligini hiç terk etmez.

Ayrilanlar yillar geçse de üstünden hep ayni aciyi çeker.
Ama yürüdügün yollar hiç bitmez.
Sonuna geldigini zannettigin yerler birer duraktir aslinda.
Ve sen yolculugunu gönüllü bitirmissindir o durakta.

Günes hep geç kalirmis gibi gelir,sen bir baharda mevsimler baska havadadir
Gerçeklerle düsler yerini kaybeder.
Bir tek o kalir yüreginden hiç gitmeyen.
Ayni bakisli resmine saatlerce dalisin kalir,sevdanin tutsakliginda acilarini dindirmeyen…
Söyle dimdik durup rüzgara karsi 'EY HAYAT SEN SAVKLI SULARDA BIR DOLUNAYSIN,ASLINDA YOKUM BEN BU OYUNDA,ÖMRÜM BENI YOK SAYSIN.'diyerek çekip gitmek gelir aklina.
Bedeninizin parçalanmasi hiç umurunda degildir ama sevdigi ugruna ölenlerden olmak istemezsin.
Çünkü yalniz yasarken bir ihtimal daha vardir.
Belki ölüme degil ama onun hayatina geç kalmissindir.
Uzaktir,öyle kalacaktir belki.
Hep bir umutla beklenirken sevda habercisi,yüregini teselli etmek de sana düser.
Her seye ragmen korkutmasin seni bu sevdanin atesi.
Her yangin önce basladigi yeri yakar.
Sana küçük kendime büyük gelen yüregimde,yillar geçse de
SENIN ADIN YAZAR.
Ve bil ki sevdigim,uslanmaz ruhum yasadikça
SENI SEVER, SENI SEVDIKÇE YASAR…