Bir ses duydum umutlarımı yıkan
Bir gece doğdu gözyaşına bulanan
Ellerim soğudu kimdi bırakıp kaçan
Olmasın ne olur ölümüme imzan
Sokakları yasa boğan yağmurlar
Hayaller mi hepsi yok oldular
Öyle bir azap ki kalpteki yaralar
Kim korku saçan kapıları aralar
Uyku girmez oldu gözüme bir gün
Doğmayan her bir güneş bana küskün
Bileklerim kırılmış güç yok bağırmaya
Mecalim hiç yok kalmadı anla
Terk etmedi beni zifri karanlık
Gözlerim kan dolu mekân mezarlık
Sen sarılıp ağladığım yalnızlık
Belki yaşamak en büyük şanssızlık


Her günüm ayrı bir işkence
Hayat çözülmesi zor bilmece
Gözyaşım yağmur dönüştü sellere
Allah'ım bana yardım eyle! [2]


Gözbebeklerimde saklı çaldığım birkaç küçük mutluluk
Parçacıklarıyla doldu günlüğüm
Son günüm karardı gökyüzüm
Hüzünlü elveda haykırışlarıyla doldu son sözüm
Bir masal günlüğünden yırttığım sayfalar
Ve çaldığım birkaç satır
Sorular içinde noktalar
Ve bir cevap ararken zor sualler ardı ardına
Yarına sakladığım son bir kurşuna merhaba
Kanla yazılı hayata son kez elveda
Son kez ağladım ve keşkesiz bir yarına
Son kez değsin tenime yağmurun
Satılarımda kaybolup giderken hoşça kal
Ellerimden kaçtı tüm ümitlerim
Başucumda uyuyan meleklerim şimdi yok
İsterim ve düşlerim hep siyah güneşlerin kararttığı günlerin içindeyim