Zeus Kabadayı:
Doğduğumdan beri tanıyorum seni…
Doğduğumdan beri tanıyorum seni…
Tanıyorum lan!

Yüzüme güldüğünde güller açar suratıma.
Keşke gitmeseydin benden, hayat güler sen bana.
Acıyı çektirdin yüzüme karşı gülerek,
Hayat katildir, hayatta senin yüzüne söverek…

Gelde otur biraz anlat her şeyi,
Hangi adam kafanı çeldi kadın kafana soktu gitmeyi?
Sıkıldım hayatımdan gittiğin günden beri,
Elim yüzüm darmadağın! Bilmiyor muyum gülmeyi?

Nakarat (Zeus Kabadayı):
Kimine durur kimine döner bu dünya!
Kimine durur kimine döner dünya…
Sesini duyar yinede döner bu dünya!
Sesini duyar yinede döner dünya…

Gri:
Kafamın içinde susmayan bir keman sesi var,
Bir de bebek ağlaması… Bu sana ilk şarkı yar.
Onca yol, insanlar, üç kelebek ve yorgunluklar.
Dönsene değiştim hala gitmen şart mı? Orada kal!


Kar yağıyor ayrılığımızın üzerine rengi kırmızı.
Çığrından çıkmış öldürecek beni yüreğimdeki şu sızı,
Üstüne abimin çığlıkları. Bırakacaktım bu zıkkımı,
Ben alkol kokmadan sevecektim sana benzeyen kızımı!

Ama izin vermedin sen bıraktığın ağrı tam şuramda.
Gelsen gözlerimden iki damla yaş süzülür şu anda.
Yine sevsen inan tekrar doğarım közlerimden,
Ne mümkün? Görüyorum öldürdüğüm aşk şu yanda.

Suç benimdi veya sen birden o hisse kapıldın.
Hüsran sonrası zerre miktarıyla kalbinden atıldım.
Son saatlerde biraz duman ve kafa yapıcı maddeler,
Bir de kafama sıkmak için silah, hepsini masaya yatırdım!

Nakarat (Zeus Kabadayı):
Kimine durur kimine döner bu dünya!
Kimine durur kimine döner dünya…
Sesini duyar yinede döner bu dünya!
Sesini duyar yinede döner dünya…