Zeus Kabadayı:
Hayat! Hiç olmadık yerde insana gülümser
Ve hiç olmadık yere de insanın canını yakar
Bu benim hayalim, bu benim dünyam
Bu benim şiirim.
Merhaba hayat. Nereye gidiyorsun?
Bu kalbim paramparça benim neden gülüyorsun?
Aşkta böyle işte benden alıp gidiyor.
Yüreğin kaddarsa seni seviyo.
Hey kadın! Nereye gidiyorsun?
Senden uzaktayım bundan mutlu mu oluyorsun?
Şimdi başkalarıyla mutlu ol
Başkalarının altında köpek gibi korku dol
Sinirim sana değil, sinirim kaderime
Hiçbir içki derman olmaz derdime
Seninle hayat döner kendine
Ömrüm mermi kadar kısa harbi be
Anlat! Anlat dedi bi ses
Yanına yaklaştım. Nedir dedim derdin?
Derdim sensin dedi
Artık senden uzağım hoşçakal.
Nakarat (Anıl Ersin):
Geri gel demem ki ben sana asla
Hayallerinle her gece dön gel resimlerin bendim yetinen
Anıl Ersin:
Sendin evet bak bu kalbin alevlerin külleri,
Düşünmedim sana kadın ben inan birgün dönmeyi
Düşünmek istemedim verdiğin bu sözleri
Sevgi dedin verdim ulan kadın neyine yetmedi
Biranda gel kadın ağrıdı lan sol yanım
Stüdyomda kalemlerim duy lan artık feryadı
Elvedanı sakla kadın birgün bende ölürsem
Gözlerinle tebessümle cennetten gülümse
Özledim ben ilgini beklemedim gelmeni
Bozdun öyle dengemi
Senin kadar sevmedim ki kızım bende kimseyi
Anlamazki benim kadar hayatta ölmeyi
Nakarat (Anıl Ersin):
Geri gel demem ki ben sana asla
Hayallerinle her gece dön gel resimlerin bendim yetinen