Benmiymişim kendimi buraya sermişim
neymiş derdim evet o kalbi ben deldim
istemeyene verdim geri alırken keder bendim
benle gelmeni isterdim ama artık geç
anlaşılamadım anlamadı ben gül yüzlü prenses
kendime geldiğimde gitti kulağımdan ses
rest çektim önce dayanamadı kalbimiz
bir hediye istedim verdi; beyaz ve tertemiz

düşünsene yalnızlık üzerine ne kadar şarkı var
hep burası dar hep boş duvar koş
tekrarlar üşüdü kanım ısınamadım
bana öyle baktın söktüm kalbimi önüne attım
tekrar ağlama canım hazır araban ve atın
uzak diyarların giderken iz bıraktı gözyaşın,
tek kalmadın...