Gün yeni doğarken odanın balkonuna

Sabahın ilk kahvesi doluyor yanaklarına

Birkaç saat daha var sislerin çoğalmasına

Bakir telaşlar için insanların uyanmasına



Her Ankara sabahı gibi belki biraz üşüyorsun

Ama olsun, eskiden beri üşümeyi seviyorsun�



Çöpleri karıştıran sokak kedileri gibi

Kurcalıyorsun fark etmeden geçmişteki günleri

Çocukluğun sessizce tırmanıyor kucağına

Şöyle bir gülümsüyor kıvırcık saçlarıyla

Babanı andırıyor sanki, bu sessiz duruşuyla

Ve ne kadar eksildiğini hatırlatıyor sana�.



Ne kadar güzelmişsin, hayat henüz çırılçıplak,

Hiçbir şey el değmemiş, günler birer salıncak,

Seni unutmuyor büyüdüğün sokaklar,

Dokunuyor Ankara gözyaşına rüzgarıyla.