Dünyanın dertlerini avcumda biriktirdim
Anlatırımda kimse dinlermiki derdimi ben
Kollarımı bağlayıp başımı önüme eğmedimki
Bu yüzdenmi insanoğlu beni düşmanı mimledi

Her zaman aynı uyandığımda soluk bigün
Soğuk bi güneş içinde hüzne boğuk bi ses
Yankılanır odamda ve düşüncelerden duman altı
Çabalarım boşa benim didindikce daha battım

Nefes almak zor gelir be artık anlayın beni
Buruk bu yüreğin icinde kimseninde yok yeri
Herkeze kal dedim öyle bi an gelirki artık
Koştuğumuz yollardan yürümek bile zor gelir

Nedeni neydi sence yaptıklarımızın bi bedelimiydi
Ederi neydi yıpranışların söyle edebimiydi
Yaşamın kollarında ölüme yakın olan bi dengedeyim
Ben günahlarımla savaşta cennetimin harbideyim

Göz yaşlarını biriktirip bi kenara sakla evlat
Yanından ayrılma sen tek varlığın onlar
Tek kaldığın anlarda içten bi çığlık gibi
Gözlerinden ettiğin saçma küfür gibidir onlar