sonbahar geldiginde yagmurla beraber
yapraklar dökülür dallardan teker teker
yagmur damlaları düşer üstüme birer birer,
yukarıya baktıgımda bulutların agladıgını
yere baktıgımda yerleri ıslattıgını görürüm,
kim üzdü sizleri diye sorarım bu
lutlara cevap vermezler başlarlar ağlamaya,
bir çocuk gibi bazen benzetirim kendimi
bulutlara ağlarım derdim oldugunda
yeniden dogarım kendim oldugumda kendi
mi buldugumda yine de üzüldügümde
kendimi tutamam başlarım ağlamaya bir çocuk gibi
o nedenle benzetiyorum bulutlara kendimi,
onların yerine koyuyorum ve onları anlıyorum.