Nakarat:
Elime geçmez günahlar olmadan
Savaşmaz hiç yavaş yavaş
Ve ruhunu kaybettiren bir aşk

Verse 1:
Gerçek bir ayrılık, bunu başarmışız seninle
Başka bahar mıyız yoksa rüzgar mıyız?
Affet beni! Karanlığa girip inancım bitik.
Fakat gel son bu günahım değil, elimdekileri
Kaybedemedim ve artık geçti hevesim

Umutlar benim unutulmaz umutlar gibi
Sonsuza dokunmak, aşkına soyunmak gibi
Umutlar benim unutulmaz umutlar gibi
Sonsuza dokunmak, aşkına soyunmak gibi

Nakarat:
Elime geçmez günahlar olmadan
Savaşmaz hiç yavaş yavaş
Ve ruhunu kaybettiren bir aşk

Rüzgar mıyız affet beni?
Karanlığa girip
İnancım bitik fakat gel son bu günahım değil
Elimdekileri kaybedemedim ve artık geçti hevesim

Elime geçmez günahlar olmadan
Savaşmaz hiç yavaş yavaş
Ve ruhunu kaybettiren bir aşk
Rüzgar mıyız affet beni?

Verse 2:
Bir kadının saçlarından öğrenirsin lavantayı
Bir kadın öğretir yine dudaklardan tat almayı
Yaşanmışlık hayal dünyamı sakladı
Karşı koymak istedikçe öğrenir insanlar ayıp

Doğru değil belki üzülmem
Ve dedem yarınlarımın etkisinde derdi küçükken,
Bu günler, yorulduğum her gün hüzünlendim
Fakat yalnız içilen bir kadeh derdi küçülten

Nakarat:
Elime geçmez günahlar olmadan
Savaşmaz hiç yavaş yavaş
Ve ruhunu kaybettiren bir aşk

Rüzgar mıyız affet beni?
Karanlığa girip
İnancım bitik fakat gel son bu günahım değil
Elimdekileri kaybedemedim ve artık geçti hevesim

Elime geçmez günahlar olmadan
Savaşmaz hiç yavaş yavaş
Ve ruhunu kaybettiren bir aşk
Rüzgar mıyız affet beni?