Her ayrılık bir vuslatın bahanesi
Gel deyişim gururum failidir sükûnetin cenazesi
Anımsatır şehrim uğrunda şarkılar söylediğim
Günahın tek masumane coğrafyası gözlerini

Hani olur da an gelir ki ben düşersem aklına
Bir halimi sor güzel geçmiş altı hafta hatrına
Yoruldum artık başka birine sakla olmazlarını
Artık eski heyecanı yok sokağında voltalarımın

Aptal dolu şehirlerde yitirmişken aklımı ben
Bahtı kara aşkı yaşat terket akıl tahtını gel
Diyorsun ki gelir geçer uyku haram zıkkım olur
Bırak huzuru gölgemizi dahi çalan gecelerde

Masivayı yüceltirken sana dair betimlerim
Anlamı yok emeklerimin onca zaman bilmediğin
Meğer birkaç şarkıymışım öylesine dinlediğin
Ben ne kendim olabildim ne de onların istediği


Yitik sevdam kayıp baharım
Ve sen aklımın da hiç unutamadığı
Geri getirsen huzrumu yıllarımı
Günü gelince kesişse yollarımız

Yaran hala kanıyorsa bu kapanmamış demektir,
Biz onca zaman,birçok şeyi unutamadık demek ki.
Yanında kalanlar gram umrunda bile değilken,
Canını yakan her kim varsa hafızanda yer etti.

Üç kuruşluk hayalleri de gerçeklere yemettik,
El oğlu mutluluktan ağlar,bizde anca dert birikti.
Siyaha boyar şehri,o sevdiğin gece gelir
Ve hüzün çöker,ilham olur;içim geceden zemheri.

Aynı gecenin sabahında ümitlerim yerle bir,
Nasıl yıkıldı başıma bilmem bu enkazda bul beni.
Avcunda mı saklar hayat götürdüğün renkleri?
Gel.Senden arda kalan sanki siyah beyaz bir resim.

Altı milyar insan kayıp altında gökkubbenin
Ve iyi niyette ceketimin sol iç cebinde küflenir.
Gelmeyişine tüm bahane bu yangının külleriyse,
Bir yüzyüze baksak inan çözeriz düğümleri.