Verse 1:
Burası Bursa terminali seninle geçen son günüm
Kalbim (kalbim) gittin diye kör düğüm
Sen ilk göz ağrımdın benim ekmeğimi böldüğüm
Dünyada 7 harika vardı senden önce gördüğüm
Şimdi seni ağlatan bu şehir sensizliğe ağlıyor
Gecelerim (gecelerim) aydınlığı bilmiyor
Bana bıraktığın eldivende dudaklarının kokusu
İyileşir dediğin ellerim daha da fazla titriyor
Bugün benimle olmayışının isyanıydı bu şarkılar
Ruhlarımız yan yanayken bedenler ayrı kaldılar
Seni benden neden niye düşünmeden çaldılar
İstanbul'un güzelliği zoruma gidiyor artık
Belki haftalar aylar belki uzun yıllar geçer
Sana gelmek için basamakları çıkıyorum 5 er 5 er
Mantıklı düşünemiyorum aklım kaldı sende
Seni anlattığım satırlardan filizlenip yeşer
Nakarat:
Aşkım tüm gemileri yaktım
Gittin diye kömür gibi
Gece gibi
Karardı bahtım

Verse 2:
Ahdım olsun bir daha bize bunları yaşatmam
Eylül'ün güzelliği bulunuyordu başakta
Duraklar ve caddeler şahit olsun aşka
Sensiz geçen saatlerimi istemiyorum başka
Kâbusun kaçıncı evresinde kaldık bulamadım
Solar diye güzelliğin fazla fazla sulamadım
Yarının endişesiyle düşündüm hep hayatta
Sen nasıl durdun sevgilim ben yerimde duramadım
Çığlıklara boğuluyorum ben vede durduramıyorum feryadı
Sen buralardan gittin gideli şehrimin üzerine kar yağdı
Sana bulanmış sokaktan izliyordum etrafı
Kendime gelemedim bulamadılar derdime dermanı
Aklımı fikrimi kaybettim çıldırmak değil bunun imkanı
Hayatta herkesin vardır kazanamadığı bir imtihanı
Bana göre sadece 1 yanlıştır 3 doğruyu kökten götüren
Seni benden ayıran yolların denizlerin yok vicdanı
Nakarat:
Aşkım tüm gemileri yaktım
Gittin diye kömür gibi
Gece gibi
Karardı bahtım