Nakarat x2: İmpala
Söyle bana nedir bunun çaresi?
Ama zaman azalır ve aklımdan geçmiyorken öleceğim,
Kalemimi aldı bu sistem ve
Tabi insan çizemiyo gördüğü gerçeği.

Gözünü kapat, hayale dal, zaman akıp gidiyo,
Ben her şeye rağmen yürüyorum sonuna kadar
Yolum evime uzak,
Sonum ölü ve kurak.

Verse 1: İmpala
Bu benim her zaman ki halim, olamam her sabah da daha iyi.
Duramadık hayata soramadık da sahi.
Kimse dahil değil bu sisteme kafa tutmak akıl karı değil artık,
Bakıyorum da kimse mutlu değil abi 'napıcaz be?” Yeter!

Düşünme kaybolursun!
Bir miktar alkol iç de rüyalarda yol bulursun,
Gelecek telaşında boğulduk sular biraz durulsun.
Parayla yer altında karakteriniz bozulsun!

Ve ne olacaksa olsun artık dediysem de sinirdendi,
Bilen bilir söverken gözlerimde kin birikti!
Sokak soğuk insan buruk eli kanlı bulutlardan,
Düşen yağmurları ıslanan çocuklar bilirdi.

Yeni tohumlar ektim diken gibi battı ayaklarıma,
Onlar sahte para oldu başkalarının hayatlarına!
Kendi ektiğini biçenler alıştılar dayaklarına,
Zamanın ben alışmadım dostların uzaklığına.

Nakarat x2: İmpala
Söyle bana nedir bunun çaresi?
Ama zaman azalır ve aklımdan geçmiyorken öleceğim,
Kalemimi aldı bu sistem ve
Tabi insan çizemiyo gördüğü gerçeği.

Gözünü kapat, hayale dal, zaman akıp gidiyo,
Ben her şeye rağmen yürüyorum sonuna kadar
Yolum evime uzak,
Sonum ölü ve kurak.



Verse 2: Timuçin Ateş
Sistem eker dünyaya cehalet tohumları,
Bizler bu dünyanın ezilmiş çocukları!
Ve hayal ettik biz görmediğimiz diyarları,
Kafama kazınmış bu sistemin çarkları!

Bugün dünün sonrası ve yarınımın kurgusu,
Şüpheliyiz gelecekten kimdi bunun suçlusu,
Kapitale bağlı insandaki güven duygusu.
Maddiyat denen illet masuma kan kusturdu!

Yine de kafa tutamadık İmpala'yla bir olsakta,
Bundan fazlası gerek değişim için dünyada.
Bilmiyorum ne anlatacağım sağır kalmış olanlara.
Mutluluğu arar olduk yıllardır uzaklarda.

Bitkin ahvalim ve yorgun ayaklarım,
Yine de her şeye rağmen bugün ayaktayım.
Yolum uzun, düşünmedim duraksamayı,
Ve konumuz bu hayal edin uygun adım!

Nakarat x2: İmpala
Söyle bana nedir bunun çaresi?
Ama zaman azalır ve aklımdan geçmiyorken öleceğim,
Kalemimi aldı bu sistem ve
Tabi insan çizemiyo gördüğü gerçeği.

Gözünü kapat, hayale dal, zaman akıp gidiyo,
Ben her şeye rağmen yürüyorum sonuna kadar
Yolum evime uzak,
Sonum ölü ve kurak.