Verse 1:
Yok cesaretim ve yazgısı bozuk kaderim,
Yıllardır ceza çektirir bu neyin bedeli?
Kitaplarca anlatsam da anlayan olmaz.
Sustuğuma bakma boğuyor bu şehir beni!

Bu şekilde gitmiyor gelmiyor giden geri,
Tam on bir yıl oldu fazlasıyla gerginim,
Aynaya baktığımda sanki ben değil gibi,
Geçmişimin izleri bu kadar basit değil!

O kadar anlattım, artık yazmak bile zor.
Zamanım dursun, yaşantıya gerek yok.
Yalanların kalsın, artık buna karnım tok.
Geleceği düşünmem çünkü yarınım yok.

Hazin bir son misali suretimde hatıralar,
Etkilemez oldu beni yediğim tokatlar.
Geçmişim ellerinde ve suretinde kan var.
Görmediğin diyarlarda hayallere kan yağar!

Nakarat x2:
Geçmişimden, bir kare anlatsam,
Sorunlarım biter mi?



Verse 2:
Sorunlar çözülmez insanlar değişmezse,
İnsanlar değişmez sorunlar çözülmezse.
Dünyayı betimle insanlık kötümser yani
Her şeye rağmen uyanınca gülümse.

Uyanmak zor tabi hazımsızlık varken,
Yaşamak zor gelir dünya sana darken,
Gülmek zor tabi bütün dünya kanser,
Güzel bir yaşantı ibaretmiş hayalden!

Büyük bir boşluktayım söylediğim binde biri,
Hayaller kurar ve olmayınca tükenirsin!
Dünya dar gelir ve her geçen gün eksilirsin,
Anarşiyi öğrenince diktelerden tiksinirsin!

Arşa seslenirsin ve yumruğunu sıkarsın!
O gün farkedersin işte güneşin olmadığını,
Daha doğrusu, güruhuna doğmadığını.
Yani hayallerini bile burjuvanın çaldığını!

Nakarat x2:
Geçmişimden, bir kare anlatsam,
Sorunlarım biter mi?