Verse 1:
Yazmak zor geliyor eskilerim hakkında,
Çünkü umutlarıma veda ettim gözyaşımla.
Tam bir yıl evvel bir hastane odasında,
Sanki hayatımdan kaybettim on yıl kadar.

Öyle kolay değil, çok zormuş katlanmak.
Asla olamazsın eskisi kadar sağlam.
Her gün önüne gelen pişkin suratlar var,
Bundandır eskisinden olmalısın daha sağlam.

Hayatım var hem de hiç duraksamayan,
Biraz dur desem de sonuçlandı hüsranla.
Sükunet istersin bıkarsın konuşmaktan,
Biraz nadas dersin dinlenmek gerek sana.

Fırsat bilirler dibindeki boş boğazlar,
Arkandan saçma sapan atıp tutarlar.
Susturmalısın onları, kulak verme onlara,
Bu yüzden hep güçlü kal, güç gerek sana.

Nakarat x2:
Boş bir duvar gelir suratıma,
Yazmak zor gelir eskiler hakkında.



Verse 2:
Gözlerim dolu anlatmak bile zor.
Yaşamak anlamsız çünkü yapma diyen yok.
Uykusuz kaldım çünkü gündüzlerim zor.
Bilmediklerim var hayatım hazin bir son.

Anlayan yoksa yazmak anlamsız gelir.
Yaşayıp giderken her gecede tükenirsin,
Çünkü her geçen gün çerçeveler eksilir.
Bunun sonunda dünya sana dar gelir!

Alıştım dedim insanları kandırdım.
Sadece sürekli alışmaya çalıştım ben,
Kendimle her zaman çatışıp duruldum ve
Bu çatışmalarda kaybeden umudum oldu.

Zaten tadım yok bıkkınım ben hayattan,
Yaşamak dram, haberim yok komedyadan,
Yaşamım şu an elimdeki bir namluda,
Çek vur beni, arşa çıksın yirmi bir gram!

Nakarat x2:
Boş bir duvar gelir suratıma,
Yazmak zor gelir eskiler hakkında.