Sıkıldım herşeyden sıkıntımı atmalıydım
Azdı mürakkebim bende ciğerlerimin katranıyla yazdım
Dinlemezsen dinleme bu kirli satırları
Öldüğümde değerlenir şarkım elbet hatırlanır
Gözümü karanlıktan çekip kalabalığa diktim
O an kulak zarıma iğrenç kahkahalar birikti
İğrenç fikirler, iğrenç suratlar
Anladım ki karanlığım gökküşağınızdan da renkli
Hayallerimi üşüten bir oda daha soğuk tahmininden
Eylül'ü beyaz bir örtüyle boğun takvimimden
Mutluz insanların güler yüzlü taklidinden
Herkesin dolacaktır vakti birden
Zaman örtbas eder gerçekleri anlamamı
İncelip kopsakta uçlarından bağlamalı
Dediler ki misafiriz bu dünyada
Peki neden tanrı bizi güler yüzle ağırlamadı? (neden)
Anlımda ter, dilimde tüy biterse namerdim
Sıkılıp sokağı terk edersem namerdim
Çünkü tek isteğim ölüp gittiğimde buradan
Şarkılarla gökyüzünden hepinize naber diyim
Bilmiyorum hangi taraftayım belki araftayım
Öyle bakıp gülme bizimki de sanat dayı
İstemezdim hiçbir zaman ciğerimi karartmayı
Yada bir köşede gözlerimi kanatmayı
Sabun köpüğü hayat elinden kayıp gider
Yoklukla yoğurulursun her güne sayıp bir dert
Uzayın boşluğunda yankılanırken bu şarkı
Herkes edepli de topluma ayıp bir ben