Verse 1



Kaybedersin her savaşta kaybedersin

Pay biçersin rollerinden pay biçersin

Affedersin ben rüyadan bak bu sefer uyandım

20 yıldır çevremdeki karanlıktan bunaldım



Açılsaydı perdelerim odama ışık girerdi

Sanki evime yıllardır gelmemişti misafir

Yalan yüzlü insanları hayatımda istemem

Dost dediklerimde zaten yediği tabağı pislemez



Caiz oldu her gülüş ve vaaz verir kulun

Faiz işler günahlarsa valiz doldu yolcuyum

Kolum kopsa korku biraz kuşku bulmuşum

Tanrı bana borçludur ben tam zamanı durmuşum



Eğer bahanem olsaydı ben bhu şehri terkederdim

Sende mutlu olmamışsın tanısaydın böyle derdin

Yok mu derdim sandın sen her bi derdim yüzümde

Çünkü fazla taşıyamazdım bende bittim hüzünden



Nakarat ( x2)



Bir sebep ver yaşam için koş emek ver savaş yine

Boş sebepler ölmek için kaç amaç var söylesene

Bir gariptim öncelerde izmarit ve küllerinde

Bir sözüm var dünlerimden çok yaram var ölmedim ben



Verse 2



Elimi kolumu bağlasanda elbet yazar bu eller

Kalbi kaleme bağladım ben anlamazmış kimseler

Bir köşeye sızmışımdır belki aşık körkütük

Her gecemin gündünüznde bilki kadere sövmüşüm



Kaç sende kurtulamazsın geçmişinden her zaman

Bak bende burdayımdır savaşlardan tek kalan

Dostlarımsa gittiğinde bana kalanda bir yalan

Bildiğimse herşey bir gün olabilirde tarumar



Müzik ruha işlenen bir yamaydı belkide

Nasihatlar gereksizdi gerek yoktu telkine

Günlerimde bulanmıştım hep karanlık rengine

Dünlerimde bunalmıştım tepki ver sen etkime



Bilmem bi gün anlarmısın bu dünyanın kahpeliğini

Etrafındaki yüzlerinde az biraz hep sahteliğini

Gözlerinde hep aynı hep yalandan gülüşler

Sözlerinde hep aynı hep yalandan bi söz ver



Nakarat (x2)



Bir sebep ver yaşam için koş emek ver savaş yine

Boş sebepler ölmek için kaç amaç var söylesene

Bir gariptim öncelerde izmarit ve küllerinde

Bir sözüm var dünlerimden çok yaram var ölmedim ben