Nakarat:
Sorunum dünya! Sonum bu dünya!
Solunumumu keser benim o güya
Gelişi pek pak! Gidişi karala
Kıtalarına kan amacı güdüp onu parala

Verse 1:
Her nefes bi tasma düğümlenip duran bak
Geçmiş hayatların gırtlağında balgam
Yazıldıkça yazıldı hep kader denen ahkam
Siktiğimin insanında bencillik safkan

Cepte ölü cenin,ellerinde vardı nicenin
Ellerinde vardı nicenin cepte ölü cenin
Tat varmı oksijende tırmanınca gerilim
Bak alçak irtifada hissedilen devinim bizimki

Bilin ki özgürlük elinki
Enine boyuna dünya kir toprağında ki
Daha ne gerek dedirten bi güven problemi
İnsanoğlu yenildikçe hırs söktü posttan amblemi

Yaşadım koca bi hiç için planım yok gibi
Rakibim bi paradan umutlu ama yok benim
Bu limana fazla bu gemi hadi fora
Varsa bende geleyim kalabalıkta bulduğun bi rota

Nakarat:
Sorunum dünya! Sonum bu dünya!
Solunumumu keser benim o güya
Gelişi pek pak! Gidişi karala
Kıtalarına kan amacı güdüp onu parala

Verse 2:
Kısırlaşıp girdiğimiz mod never mind
Duyarlılık kayıp yerküre sanki twilight
Zamanı döndürsen avlanıp yediğimize
Yol ikiye bölünmekte geldik dediğimize

Biz bi mermi sıkmadık ki sevdik dediğimize
İnan ki düzen katiliniz soktu taşı gediğinize
Yakıldı kaç yıl-yol minik ayaklarına
Dayatılan yaşantı bu lan bakın ne verdiğinize

İçinde çocuk yok kaç senelik yetmelerin
Serüveniyse hep aynı açtığı tüm sekmelerin
Bu civar toplu mezar kazmalarını beklemeyin
Bu civar semalarına umutları getirmeyin ki

Yok edip bu ölümü o bu kafada bok gibi
Hayatı kabullen diyip sonunu bekler
Derisi yüzülesi dünyanın ellerinde
Korkma var bi çok seçenek gerekiyorsa gitmen

Nakarat:
Sorunum dünya! Sonum bu dünya!
Solunumumu keser benim o güya
Gelişi pek pak! Gidişi karala
Kıtalarına kan amacı güdüp onu parala