VERSE 1)

Yavaşca gün doğuyor kalemi bıraktım
Sonra çıkıp gittim ve odama kapandım
Rüzgarın bu sesleri çığlıklarımı duymazsın
Belki de şuan sen uykundan uyandın

(Canım günaydın) hangi evde uyuyakaldın
O itte orda mıydı söyle bari yanına yatsın?
Kurduğum hayal kadar sende saçmasın
Herşeyini al git burdan hiçbir şeyin kalmasın.

(Kes sesini!) Haydi al şu canımı içimden
Senin kalbinde her zaman bi hiçim ben
Soluduğum hava değil sadece pis bi duman
Allah'ım al şu canımı daha fazla yorulmadan

Tek derdim (sensin) ölüm seninle (gelsin)
Herşey iyi güzel de neden bu (haldesin)

Sormalısın kendine yüzüme güneşim (sensin)
Aydınlanmıyorken hiç bir sabah gülüm bi gül ne dersin?!

VERSE 2)

Çözemediğim bir hastalık bu bende ki
İlacım ya sen yada bunlar ötesi birebir özlem gibi
Biz yokuz unut bunu öldürdüm inan seni
Bir rüzgar ol istersen istediğine es şimdi!

Işıkları söndürdüm bir kalem yanı başımda
Elim sürekli gidiyor gönlümse dur boşunaaa
Bir ara karşı çıktım ayrılığın akşamında
Tüm ışıklar söndü bende karanlık tek başıma.

Bu yolllar aşılmaz sen yoksan yanımda
Kasım biter aralık hemen başlarken ardından
Bir sel yagmur gelir ekim ve kasımda
[-Hiç tadım kalmadı henüz 17 yaşında!!!-]

Küçüktük herşey güzeldi gözümüzde
Bıraktıgın adam şimdi unuttugun o yerde
Nasılmıyım dön bir bak kifayetsiz şekilde
Mutlumusun peki şimdi onunla aynı evde???