Verse 1:
Bu okyanus baya derin, gelip sakın yüzme
Kayar ayakların birden, bozulur bütün dengen
Yine de iyidir bak hak yemekten
Arkadaşını tanırsın sana biraz borç verirken

Onlar bok yemişler, kendi hayatına yön verirken
Sonlarının ne olacağını düşünmemişler
Düşene vurun demişler, fakire kapalı girişler
Zenginsen aşık ol, varoşsan her tarafın dikişler

Etrafımda çakallar gezer, hemde kandan beslenen
Yine de dimdik ayaktayım, yolumdayım düşmeden
Başkalarını mest eden, kendisini terk eder
Benliğimi beynime hapsetmeliyim ölmeden

Gülün acilen, ağlamandan kar eden
Sistem zehrini sana birden bire nakleder
Gördüğün bu dünya değil iyimser
Bi gün bende yuhlanırım yaptığım da şaheser

Nakarat x2:
Dur dünya
Uzaklarda kaldı hayallerin
Sus dünya
Yine tek kaldın sokakta bir başına

Verse 2:
Tek kaldım bu şehrin tam ortasında
Bırak kovalasınlar, her şey boşa nasılsa
Elimde bitmeyen bi biram var, ağlasan da kim anlar?
Boşluktayım ve sinir krizleri bir anda gelir

Bir anda gider
Yine de en çok güvendiklerin sana sırtını döner
Hayatının bi önemi yokken benim gözümde
Yaptıkların ilgimi çekmiyo herkes iyi insandı özünde

Çok senedir aynı düzen, peki neydi arda kalan?
Farklı hikayenin aynı sonlarıydı canlanan
Yıllar, böyle geçti işte saçma sapan
Yoktu yanımda hiç bi kimsem, oldum yoktan yere taştan adam

Alttan alamam artık çünkü doldum kafama kadar
Kimisi kafaya takar sorunlarını, kimisi paraya tapar
Kimisi uzaklarda aç yatarken yakınlarda aş arar
Kimisinin kalbi çöplükken kafasına taç takar

Nakarat x2:
Dur dünya
Uzaklarda kaldı hayallerin
Sus dünya
Yine tek kaldın sokakta bir başına