hasretin yüreğim de birikti baksana yıllarca

ve ben boynuma ip geçirmiştim adın mezar taşında

kollarımda omuzdan sarkan bi iple idamımda

açık veren duygularım sanki infaz makamında



dün ışık yakan bi mumun vardı kalbimin odasında

yarım kalan özlemin birikmişti sancılarda

kırık dökük bi pencerem vardı yalnız odamda

bi kere ateş atmadın sönük kalan sobamda

ve uzun vadeli bi soluk aramıştım nefesinde

kilitledin kapımı sönük kaldım kafesinde

hergün ben bekledim yıllar döndü tersine

umut aradım hergecen gülüşlerinin karesinde

desteği ben sende değil sokalarda aradım

tütün saran ellerimle ciğerlerime yaradın

hastanede geçen günlerimse sormadın

sen kötüsünde değil iyi günde bile olmadın

korkuyu ezberden değil yaşayarak öğrendim

bi filmindee görmüştüm bu benim hayat defterim

yazdıkça silerdi mürekkepsiz kalemim

etksinde kalmıştın her vurduğum maddenin

sen arkanda gelen bi dalga bıraktın izinden

ben bekledikçe sen dönemez oldun gezinden

cırpındıkça çıkamıyorum o hayat denizinden

gözlerinle bakışların farklıydı sesinden

ben senle değil ailemde öğrendim kopmayı

çerçeveler anlatmadı o mutsuz tabloyu

şu satırların hepsi sana göre boş konu

ben gözlerini aradım yüreğimde yol boyu

bozuk para gibi biriktirdin hayatımı

en güzel yazınla konuşturdun sanatını

ben memleket gibi sevmiştim diyarını

sense üç kuruşa sattıp gitmiştin vatanını