Bana mübeccel anlattı, ben dinledim düşsel leşleri,
Anlattı ben de dinledim on ikisi de deli olan kardeşleri.
Şair şairken yazdı bu şiiri düzayak hânesinde,
Bir şiir gelişti ve gece o Ceneviz Kerhanesi'nde.
Galata Çin'de değil, şâirin içindekinin,
Çiçek pasajında çiçekçi dükkanı var Milinski'nin.
Bir şiir biliyorsun, ayakta bira içebilir,
Bir şiir nerden baksan şâirini seçebilir.
Üç Galata gecesi diyorum, gözleri âhu,
Milinski söylesene, peki bu güzel avrat otu da kim yahu?
Kayıkta kızcağızı boş bırakmamışlar bir an,
Bu kahır o çiçek bahçelerine yaraşmaz Ivan.
Şairin uzak ablasızlığı ve içinde denizin,
Bacakları mübeccelin ve gül lekeli bi' benizin.
Şair: " Zırlamadan anlat! " dedi. (anlat!)
Anlat kimlerin yüreğinde kız kulesi gibi grev çivileri var...
Geceleri Galata'da gülerken bacaklarımız uzamış.
Alıştık artık ölüme...
Diyeceğim şu Ivan Milinski;
Ölüm için ayırdık geceleri gülerken,
Galata'da...