ben kırık bi daldım amma beni tutanlar düşmezdi

acılı sonlarımda yanardım ve rüzgar esmezdi

bil şahsi hiçbi çıkara arkadaşını değişmezdi

mikrofondan haykırırdım amma yüzüm görünmezdi



tak etti canıma kastın ve senin gemin batsın

Aydınlıkta karanlıksın Karanlıkta Aydınlıksın

Ulan sen ne ayaksın her sözün bi yalan saçsın

Oyunlarına kananlarla oynayan bi salaksın



usandım senin elinden Yalan Tevekkülünden

geriye dönsen fayda etmez güvenim öldü dünden

hangi uğurda yolcusun sen Ya muhterem

bak civarda kalan varmı hep gelen giden



sesimi aç duyulsun her tarafta malum haykırış

sana ulaşmam gerekliydi ben çalıştım yaz kış

bandrolden alkış al sen yürekten aldım alkış

bil bu yarış sona varış derinde gitti dalgıç





Benim Hiç Soranım Yok Ama Sevenim Var

Olur Olmaz Dalarım Düşüncelerden Bir evim Var





gözlerimden seni bi görsen Sana bi şey demezsin

amma senin gözlerinde var perde görmezsin

yüksek hızda seyir edersin Sanarsın hızır sensin

benim ateşle yanarsın ve bilki ölen sensin



Bu rap benim gözümde dostum inan hayli değerli

gelen gitti giden dönmedi insan çözemedi

Benim çizdiklerime derler karanlığın portresi

Nereye baksam aynı yüzler eksikleride manevi



Ruhum neşeden huzursuz Çünkü çoğumuz aç susuz

Nefsin sana bi haller etmiş bi hayli kudurtmuş

insanlıktan firarsın gözler harama hat kurmuş

BEN SAĞLIKLI DÜŞÜNEMİYORUM AKLIM UÇAN Bİ KUŞMUŞ



benle kalanlardır senin takmadıkların

sert ataklarım neticesinde kırıktır başın

plamlarını yap Ve Düşmanlarını dille hakla

aşşağılık şehvet ile bil gezilmez yukarlarda