Eller göğe yüz nura açık
İçim bayık akıl ayık
Herşey ortada açık saçık
Gemim şah değil altımda kayık
Kürek çekerim efkara
Gördüğüm serap bulanık
Kadim ruh aziz kelam deruni ve karışık
Pak bir yüzdü aynada hergün gördüğüm
Depresyonum manik oldu
Damarlarım kördüğüm
Kaza kaza mecal kalmadı
Hergün ayı biri karalara gömdüğüm
Boş beleş kelle dolu mahal
Hergün deste deste lanet sövdüğüm
Bir köprü var kırka yarılan kıldan da ince
Kılıçtan keskin alabildiğine
Geçebilmek hayli zor
Vebal kefen ağır basar, ayak kayar
Tamudan kara bir boyun çıkar
Çeker seni içine havada kapar
Akıl baştan gider dermansız bir korku sarar
Arınmadan çıkış yoktur o diyardan
Suretine vurmuş acı mana
Yollarında zulmet sonu şua
Dillerinde keskin acı nara
Dertli Dolap neden ağlarsın ?
İblis yolu haramdır sana
Parlak olur o yollar uyansana
Rabbin omuz vermiş yaslansana
Neden kendini boşa helak edersin
Nurlu yollar ırak göze gelmez
Hitap etmez ki nefs şahına
Gaflet patlar zerre zerre
Topla özünü dön tezelden Rahmanına
Çevre gözler fesat güle dursun
Eğ boynunu sen bak nur yönüne
Tebessümler baki yuva kursun
Çatık kaşlı o ak pak yüzüne
Hissi ağır bir sır kendine
Paylaşması inen epey zordur
Bak aynaya gül sen kendi haline
Halim kasvet derdim boldur
Gel beri gel dön gerçek özüne
Bil şerri ifrit gözü üstünde
Musallat olmuş efkar içime
Görmek girdiğin garip biçime.
Yusuf Ağırtaş Mahlas Sad.