İzin verde şu dünyayı bir tebessüm mahvetsin
Nasıl bi kez daha gelipte aynı adama sabretsin?
Yıllar sonra dinlediğimde üzülcem bu şarkılara
Yazmasaydı keşke elim, kaybediyorum kahretsin!

Kendin ol birazcık kimse başka birisi ol demiyo
Bu dünyanın içindeyken yaşayamamak zor geliyor
Gözlerimden görsen bi gün kabusların tarifi yok
Müebbetlik gülüşün var ama davanın hakimi yok

Vedalaş, bunlar bende bıraktığının bi kopyası
Taşıyamazdı minik bi kalbim sakladığım o bi ton yası
Tek bi mermi var onuda kendim için saklıyorum
İçinde sen varsın diye gri şehri yakmıyorum

Artık kadın mutlu çünkü uzaktayken gülüyordu
Yorulmuş tebessümle şaşırtmıştı tüm herkesi
Gerçekler hep can yakıyor bu yangında sönüyordu
Adam yıkıldığını sakladı aslında ölüyordu

Eşlik ediyo artık akşam yemeklerime depresanlar,
Hissediyorum yasaklanıyo günden güne nefes almam.
Eğri duruyo gölgem bile gel de hayat şartını sun
Mektup değil yazdıklarım pişmanlığın şarkısı bu

Ya çok seversin veyahut öldürürsün ortası yok
Yazmak için bi gençlikten vazgeçtim sonrası yok
Fotoğraflar yaşıyo fakat tüm hislerini kaybetmiş
Lanet olsun tek bi kadın gülüşlerimi alt etmiş!

Aklı sende olmayan insanı yüreğinde hiç taşıdınmı?
Yüküm çok fazla bu yollar bunca dertle aşılır mı?
Merak edenlerde oldu bilemiyorum sonum nasıl
Sen bunları kafaya takma nasıl olsa yolundasın!