Verse 1:
Bir zamanlar koşturduğum hayallerim uzak
Nefes almak ağırlaştı dört tarafım tuzak
Gırtlağımda ölüm... Çölüm kurak
Elimde başka bir can yok, gaflet peşimi bırak

Kalmamış çözüm, umutlarım ölü
Tükenir gücüm, çürüyor ömür
Sonu gelmeyecek başkasının sözünün
Güzel şeyler başar kimseden bekleme ödül

Ben bu yüzyıl içerisinde kötü anılar biriktirip
Saadetsiz bir dünyadan ayrılırken silinmişim
Onlar gülümsesin derken en fazla ben incinmişim
Ne kötü bir insanmışım! Böyle bilinmişiz

Susturamam heceyi, yaklaşırken ecelim
Gözlerimden kan süzülür, vardiyam tek gecelik
Gösteriler ezelim, nefes almak beceri
Varoşlardan başarıya çıkan her yolu denedim

Nakarat:
Hayatım olmuş büyük bir kulvar
Bu kısır döngüden beni kurtar



Verse 2:
Aklım arar neden bütün bu olanlara sebep
Gözüm taşıyamazken merceğini, çok ödedim bedel
Çok yoruldum ve ben... Tükeniyorum! Neden
Kahırlarımı gizlediğim yüzüm ibaret maskeden

Şans yanımda değil hiç. Tutunduğum umut
Başarman mümkün değil. dediler unut
Başka bir şey denesem olmaz cebimde üç kuruş
İnan dünya görmeyecek böyle dik duruş

Ateş oldum yandım, deniz oldum kurudum
Saplanır üstüme yağmur okyanus olurum
Gülümsemek istedim, yoktu durumum (hehh)
Neyse sabret, çare bulunur

Ölmüyormuşcasına çabala yarına yokken senedin
Buna tahammül etmek için sonsuz olmak gerekir
Kulaklarına vuran melodi bir depresifin eseri
Varoşlardan başarıya çıkan her yolu denedim

Nakarat:
Hayatım olmuş büyük bir kulvar
Bu kısır döngüden beni kurtar