yaşamanın anlamını anlatın bana
kelimeleriniz içinizde duracağına
kalemi alın dökün kağıda
kim benim yanımda
mekanım sanki ıssız ada
kimin için varım bu dünyada
ne yapıcam ben şimdi ece de yok arkamda
avunuyorum kendi yazdklarımla
niye yaşıyorum bilmiyorum
herkes ölmemi istiyor ben de istiyorum
son söz sorulur ölmeden önce işte son sözü söylüyorum
ece seni çok seviyorum
bir yandan ölmek istiyorum
bir yandan seni bırakıp gitmek istemiyorum
affedin dostlar ölemeyeceğim yapamıyorum

beni affedin
bu gün de ölemedim
sizin gibi ben de çok istemiştim
ama olmadı beceremedim yine ölemedim

buraya kadarmış yaşadığımız bAŞKalaşma
hayatla şakalaşma
eksiklerimi sen tamamla
ve aç yelkenini yolunu sonla
koy hayatıma bir nokta
ulaşayım artık sonsuz karanlığa
seni seviyorum dedim bi önceki kıtada
o öncedendi ama şimdi başka
ölmek konusundaki fikirlerim aynı
seni sevdiğim işin değişen kısmı
işte rapin poptan farkı
nefretle doldurmuyorum kağıdımı
yapmıyorum arkandan nefret ediyorum kolpası
sözümü iyi dinle sana içindeki mesajı
sen gittin karadı mı esirinin dünyası
zaten pesimistti yazıları
ecenin de yoktu böyle bi iddası
sanırım görünen yolun sonu banaydı
başıboş yalnız günler kimin umrundaydı
sıkıntıyla doldu taştı kafası
en sonunda dayanamadı
kafasına sıkmaya çalıştı
sonra başkası çıktı
esiriyi hayata bağladı
kimdi hayat kurtarıcısı
boşver fazla kurcalama yakar canı


ölüm yok artık kafamda
tek bir isim her anımda
onun yüzü bağladı beni hayata
seninleyim uzanalım bir yere
kimsenin bulamayacağı