Voltage Espada Verse
Karanlığınız yayılıyor tüm dünyanız boyunca
Sen koşma sadece düşmanını blokla
İnsanlığı gördüm, ağlıyordu morgda
Bu bir başlangıç aynı anda nokta

Kaybettiğim yıllarım, arasında yılanların
Kazandığın oyunların da anlamsızdı tatlım
Aklımda vardın dünya yetiştiğimde yalandın
İntihar kokuyor bana tüm armağanların

Bir çocuğum henüz bunu daha dün anladım
Uymadığım kuralların kırık oyuncaklarım ve
Sabretmekten patlayacak yakında damarlarım
Yaklaşma sakın fısıltılarla aramdasın

Şimdi kalkıp çocuklara yetinmeyi aşılayın
Sor bakalım kırıntılarla aran nasıl canım
Düzeninizde boğulan yarım akıllı bi adamım
Yarattığınız yaratığa saygı duyun bakalım

Nakarat
Yağmurları sevmezsen, gökkuşağına değemezsin
Geçmiş iki yüzlü gelir, hangisiydi seçemezsin
Feleğin çemberini kör bıçakla kesemezsin
Vedaları sıralarsın, sen bi türlü gidemezsin

Nasıl bi mutluluk bu, nedenli bir yaşamak ?
Görmedim hiç bir başaran, kaydetsede aşama
Bu nasıl bir senaryo dönelim mi başına ?
Oturcaksın taşa da belki bir iki yaş akar

YLD Verse
Savaşıyorum tütün kokan ellerimle
En derinde hissettiğim bi korkunun ekseninde
Tek nefeste yürüdüğüm caddelerde
Ruhum kaderin ensesinde
yani daima seninle, dünde kal dedikçe

Bu oyunu yönetebileceğim tek yerdi sahne
Çünkü yakından bakınca yüzleriniz sahte
Tuzdan yapma kalpleriniz yeterince ahte
Kanımızdan kaybediyoruz, hemde fena halde

Bir körü düşün hadi, kaybolunca rüyalar
Ne zaman kalkıcaz uykudan, bitecek mi riyalar ?
Bu şehirden gidelim hayli yüksek binalar
İçine insanlığı gömmüş kalın duvarlar var

Sol yanımda dur, sus sen de alış yarama
Öyle duyarsızız ki haber yok hiç karadan
Bu oyunun içine karış duymuyorsa yaradan
Aç kağıdı karala,
Parmaklarını kanatan sahifeler sırala.

Nakarat
Yağmurları sevmezsen, gökkuşağına değemezsin
Geçmiş iki yüzlü gelir, hangisiydi seçemezsin
Feleğin çemberini kör bıçakla kesemezsin
Vedaları sıralarsın, sen bi türlü gidemezsin

Nasıl bi mutluluk bu, nedenli bir yaşamak ?
Görmedim hiç bir başaran, kaydetsede aşama
Bu nasıl bir senaryo dönelim mi başına ?
Oturcaksın taşa da belki bir iki yaş akar

Malik Efruz Verse
Bir yere kadar dayandım, sonra düştüm
Neyine güvenip savaştın ? Sonra küstün
Kendine hayallerine alıştın yenilgiye
ama kal yeniden başarıp bak keyife

Binlercesi zihnine duvarlar örerek soyutlamış
Kendini düzenden uzak görerek konumlamış
Yalanla sırf mutluluğu öğrenmek dayatılmış
Damarda iğne sonunu görmeden koparılmış

Hayattan nice gençler korkar olmuş
düşünmekten kaçar olmuş nesiller zorba olmuş
sorma işte olmuş olan olmuş
Deme lütfen keşke öpebilsem
Lakin çocuklar morga dolmuş

Ne çok kustunuz, masumlara öfkenizi
Ne çok sustunuz, yalanlara görmediniz
Ne çok vurdunuz, yarınlara gülmemizi
Ne zor durum ama hala umutlara deliyiz.

Nakarat
Yağmurları sevmezsen, gökkuşağına değemezsin
Geçmiş iki yüzlü gelir, hangisiydi seçemezsin
Feleğin çemberini kör bıçakla kesemezsin
Vedaları sıralarsın, sen bi türlü gidemezsin

Nasıl bi mutluluk bu, nedenli bir yaşamak ?
Görmedim hiç bir başaran, kaydetsede aşama
Bu nasıl bir senaryo dönelim mi başına ?
Oturcaksın taşa da belki bir iki yaş akar