(verse)

Her varlığın içinde yokluğun serpeleri vardır her zaman
varlık içinde sessiz kalan haykırışlara bir kelam
hayata bakış tarzımı anlatabilen tek melan
ferah rahat olsan da içinden der bi ses et beraat
mutluluğun nicesi bilmem sonbaharda kaç karat
sevinçlerimi yansıtamamaktayım yüz mimiklerim sakat
içimde olması imkansız bi kaç eksiklik var fakat
susuz yaşamak ölümden beter gelir yaşamak bayat
derdini anlatabilmek içten gelen bir sanat
hayat mektebinde yetersiz kılınır her kanaat
devran ne kadar dönerse dönsün sonunda hep güneş batar
eksiklikte var olan duygular zamanla küf tutar
her yalnışın sonunda neden hep gidendir dorular
yalnızlığım düşündükçe varla yoğu sorgular
ve yok der ki varın içindeyim bu kalbimi burgular
hayata yansıtamadığım için hislerim ibarettir kurgudan
kabuslarım gerçek sanki düşlerimse tarumar
kahkahaların bi çoğu şeytanla bağ kurar
anlaşılamamaksa problemin boşa kasma kim takar
engin ufuklara açılma gemilerin altında sandallar batar

(nakarat)

Yokluk varlık içinde suskun
sessiz yalvarışlarımı duy
derman kalmadıysa bak
uzattım sana ellerimden tut

(verse)

Sihirbazın kaderi donuk ellerinde son bulur
kalemin bitik sihri ardından dörtlükler kaybolur
bi başka sırıtır dünya sanki kahpelikle mest olup
ektiğim her bi sevgi çiçeğini karanlıkta soldurup
gitmemek içten değildi sanki gözlerimi doldurup
boşaltırım bi radde sonra içimde kalan tek umut
soluk bi resimden ibaretti kalbimdeki son konuk
varlığın içindeyim fakat yokluklardan hep buruk
yaptığım herşey karşılıksız bu yüzden hayat bağlarım kopuk
yaşayamadığım bu hayat sayesinde asileştim moruk
herşey hiçbişeyden önde olamadı hiç bi zaman dikkat et
mutluluğa çıkan yol ne tarafa bari tarif et
ister kal yanımda ister durma beni hemen def et
parçalanmış duygularım bir damla suya hasret yardım et!