Hep son bahar yine yalnızlıklar zaman dolar dünya donar Hayatımın yaprakları solar içinde kırılan ümitler batar Hayat mı çok zor, yoksa ben miyim bezgin her yanlışın başı bilinmeyenlere sürgün Hasretler boynuma bir kelepçe gibi geçmiş hayali müskirat Tok anlamaz açın halinden, parası olan yaşar son sürat Kulağıma gelen fısıltılar hayata tozpembe bak Duyulan özlemler yapılmak isten ipte yapılamayanlar Tamamı ile yalan sapıttı seni pulun ve paran Dinlemeden anlaşılmaz anlaşılan şey duyulmaz Düştüm ve binlerce kere anladım ne olduğunu öğrendim ne demek sonunu getirememek Hep son bahar yine yalnızlıklar zaman dolar dünya donar Hayatımın yaprakları solar içinde kırılan ümitler batar Yeni bir sayfa açtım yarınlarıma baktım Geride kalmış onca yılıma ne yaptım düşünmeye başladım Bunca senemi odama kapatıp ağladım kara bulutlu sonbahar ve akşamlar Kafamın içinden dökülüverdi dizelere yürümek istedim bütün sorunlarımın üstüne Saklı duygularla hayallerimi gözledim hüzünlerimi gülüşlerle süsledim Özledim, güneşi bekledim kapalı kapılarım ağlıyor gülüşlerim Ümitlerimi kırdı bütün dost bildiklerim neydi kimdi bilemedim hayallerim yıkıldı Beynime bütün saniyeler kurşun gibi sıkıldı Kendi kendime düşündüm biraz üzüldüm ve biraz güldüm Umudu gördüm evet buydu çözüm kimsesiz ve tek ayakta dimdik durabilmek ve yaptım Yarınlarımı dünüme değil, günüme bıraktım. Hep son bahar yine yalnızlıklar zaman dolar dünya donar Hayatımın yaprakları solar içinde kırılan ümitler batar Yine boş bir gün sevdam bile üzgün doldu içime hüzün Dostlarım vardı hepsi sevip sayardı arkama bile bakmazdım hep duygusaldım Şimdi ne oldu? Hatırlanmaz oldu sen misin bu? Benlikte yürüyen Kalmamış ki hiç dost meğer hepsi fos Durdum artık sondayım yıldızlar mesaide yorgun annelerin gözlerinde hüküm sürüyor gece Güneş kaçırılıyor sabah erken saatlerde takıldım sevgisiz adamların peşlerine Nice sevdalı genç ve güzel bir gelecek büyütüyorum hayallerimde Son baharın derinliklerinde nice özlemler ile Çocuklar uykusunda binlerce hasar hep son bahar hep son bahar