Nasılsa sevmedin bunu çok iyi bilirim
Aklımdan çıkmıyor seni sen yokken severdim
Ağlasan da bana yalvarsan da olamam
Bir resmin birde adın istesemde kalamam...

Ben bu beatte kafa güzeldi yazdım adına şarkılar
kaç gecemde uğrunda gözyaşımla sabahladım
bi ben oldum eminim kapında köpek
elimde demet demet çiçeklerle geldim her seferde
ve bıkmadan koştum onca yıl peşinde
kovdun olmadı sövdün olmadı yinede vazgeçmedim
son bi şans dilendim yinede yok dedin ya helal olsun
sen gidince söyle nasıl güneş doğsun
hangi yüzle yarama tuz basarsın gelmeyip
adımlarımı yavaşlattı sol yanımdaki delik
elimde bir silah oysa kafam delik deşik
eceli eline alan kadına nasılsa yar dedik
benimde kaybedişlerim bitirdi zamanla
onuda gördüm kol kola bi başkasıyla nasılsa
inanmak artık zor gelir bir başka kadına
yerine koymak istedim bir çok kızı lakin olmadı
aklımın benimle zoru mu var illa diyor ki sen
diren diyor bu kalbim kaçıp gitsen de elzem
zamanla alıştık hayaletinle barıştık
dört duvar bir odada saatlerce dumanla savaştık
şimdi kursağımda kaldı mutluluk bir anda
henüz gitmen için erken değil miydi oysa
hani ecelle ayrılırdık sözde inat yaşama
beni bu semtin sokaklarında deli gibi aratma
bu hikaye dört yıl önce mutlu mesut anlatırdı bizi
ta ki başka birine vermeseydin kalbini
aklımdan çıkıp git artık be kadın
geçmişin bu izlerinde ıslanır oldu yanaklarım
karartma ışıklarımı nolur korkarım bilirsin
alın yazımsa silinmedi adını taşı hala
dudaklarımda kaldı son bi buse ve hala unutmadım
gelirsin diye bu gözleri bi an uyutmadım...

Nasılsa sevmedin bunu çok iyi bilirim
Aklımdan çıkmıyor seni sen yokken severdim
Ağlasan da bana yalvarsan da olamam
Bir resmin birde adın istesem de kalamam...

elem ve kederden sıkıntı yapmadım hiç
sende biliyorsun ki kafama takmıyordum hiç
sen hariç sen gidince benim içim yaşardı
senin omuzların kabardı kimin için yaşardı kalbim hiç
yeni bir metris oldu yokluğun dudaklarımda
bana bıraktıklarının hepsi ölüm tadında
biraz ölüm daha ver yetmiyor
gözlerimden uyku girmiyor yaralarımı kapatmıyor
söylenilmemişti bizim henüz bir türkümüz
başlamadan bitti bizim hikayemiz ve öykümüz
senle ben ne rampalarda beraber yol aldık
e şimdi yoruldum demen değil mi saçmalık
şimdi kanatları kırık bir kuş misali
başımı gökyüzünden ayıramam ki aşkın en buruk bir hali
onlar hep sevildi gökyüzünde maaşuk oldu
bense yeryüzünde bekleyen taaşuk oldum
çöktü karanlık göz kapaklarımın üzerine
adın ninnim olmadıkça uykuya bile dalamam
güneş doğarken acılı yalnızlığımın üzerine
sesin kulaklarıma değmedikçe ben hemen uyanamam
gittin gitme kal desem de gittin
hangi dilde söylenir ki bu acı söylesene be sevgilim
tarif edemediğim acımsın dilimi kitledin kenetledin
ödenmez bir borç gibi senetledin...