(Ft. İnanch)
inAnch:
Şehrin zift karası, senin gözlerinde yine
Hiçliğim oldu kaldırım, takılıp düşer kelime
Cebimde kalmadı anın, hancı kitle kapıyı
Toz duman içinde evin yolu, kayboldum sana doğru
Ziyan olmuş biz için, mendil sallamam artık
silüetini gördükçe, intihara meğilli bu kız
Hızımı alamadım şimdi, yığıldım ben asfalta
Halimi gören gülüp geçer, sen hala dualarımda
öldüren sen ve maktul, olan ben yine bu şehirde
Bir kefen ve bir tabut, işte sana mutlu hikaye
Sensizliğin baş harfini kazıdım, en dibe derine
Acıyı hissettiğimi sanma, öyle yetimim artık işte
özledim sen bana, sarılırken yayılan nuru
Şehir yutar sana dair, kuytuda kalan kokunu
Hadım ettim arındım, başladı bitmeyen uyku
İstanbulu silikleştiriyorum, gönlümden kovuyorum ruhunu

Nefehat Arwen:
dumanlı kafam yine anlatamadım seni ben
uykum gelmiyo şimdi sen yoksan gülmem
asık suratlı bi adam arar seni şehirde
ve sen güzel kız adın dolandı dilimde
bakma ve sakla olayamayız artık biz
bugün gidişinin on sekizinci günü sensiz
ağlamak zor gelir ama ağlamam bilirsin
yanımda olamazsın sende diğerleri gibisin
şimdi çıkıcam burdan ve sarıcam sigaramı
içine seni atıp yakıcam kafam güzel olucak
ve dökülücek mısralar adın olucak başında
seni sevdiğimi sölücem affet işte bu kafamla
sokaklarına çıkamam sönük kalır şehrim
ışıkları yanmazki artık sen yoksun bilirim
şehrin rüyasında kafam yokluğunla sevişir
son kez duymak istiyosan seni deli gibi sevdim