Müebbet Verse



dengesiz Bir yaşam tarzı sonlar hepte aynı oldu

kuralı koy uyarla boz gülüşlerim bir sahte poz

hayat yalan kahpe dost ecel elinde bize bir koz

kullanırsa beden tuş yalvarmaksa hayli boş

haydi koş çözümse kaçmak gözünü aç uyan ey ahmak

sözümü dinle güneşte batacak ölümü bekle senide bulacak

yaşam yanına karmı kalacak açan gül bir günde solacak

atan kalp vakitsiz duracak kıyamet bir anda kopacak

buğulu camlar ardı gözlerim dalar

heba olan o günlerinde sonunu özlerim

velakin ruh bugün bir sakin ve yorgun

nasılsa ben misafirim bir yolcunum

kusrumun özürlerinden artık soğudum

bitmeyen birşeymi çıktı karşıma hayat yarışma

bak kapışma başlar ancak sabrımı taşırma

hileli temasların yüzüne yansımakta korkuların

mumda yaksan nafile karamlığa



Nakarat ( Nops of Derin Darbe )



haydi koş elinde parlayan dileklerinle bakma loş

ışıkta gördüğün bu ben rehine

sanma boş içimde söndü istediklerim ve

intiharsa şair ister hayatsa en derinde



Rektör Verse



Sokaktayım bir başıma sisli hava baya etkin

Bir kaç sözüm var geçmişime yar olana

Gözleri ise dolana kadar ses tonum kulaklarında

Tam yolumu çizmişken hayat sert bir çelme attı

Gitmişti halbuki geriye döndü yine baktı

Ben ayağa kalkarken yanımdaki kayıplarda

Ayıplarlar anladım gitmek bana göreydi zaten

Kal diyemeyen kişinin gözü zaten hep yukarda

Gözün başka göze değerse acısı kalbinde

Bir hançer misali saplanır tekerrür halinde

Oluşuruz ve kendi kendimizle boğuşuruz

Her yaşanılanla obsesif şekilde konuşuruz

Sana yakışan buydu zaten sonsuzlukta buluşuruz