verse 1 arslantürk
bilmiyorum şu anda ne durumda hayatım
ve dinliyorum yalnızlık çalarken şarkımı
demiştin unutma bak bi masal aşkımız
ben kaybettim gittiğin gün lan o masal kitabını
gülümse tekrar ah kadın gülümse yarınım
bencildim haklısın ben istediğin adamda olamadım
bak üstesinden gelirim sandım ancak
gerçek şu ki "yanılmışım" son zamanlar
duyduğum tüm cümlelerde veryansın
aslanın kişiliği budur aslan pervasız
aslen istediklerimden uzaklaşırken öylece
taksimetrem her adımda yazardı pişmanlık
biter şarkılar bak biter güz günü
bi ben kalırım yar bi daha düş görüp
uyanmak yok kollarında bir anda yine
güneş doğar ve tekrar biter gece
-hook- mualif matem
ne istiyor ki benden kala kala bi ben kaldım
nefret olmasada intikam içime dolsun
yerime kimler koydun
x3
-verse 2- mualif matem
biraz beni anla abartmış olamam
nasıl bir hazdır kolunu başkasına dolamak
şimdi soramam inan birazda gücüm olsa
en kolay yaptığım şey yerini doldurmak
dönüşü olmayan sözlerim için
bana bi daksil bi şarkı yazarım ve sana ulaşır sanki
senle ilgili herşey burda aksi
o köhne parktan sonra mutlu etmiyor taksim
bu kent seni alamaz hayallerim var hala
istanbul mu büyük içimdeki aşktan
onun kadar koymuyor köşe bucak kaçman
ver diğin hediyeye dönüp dönüp bakmaktan
bi ben bi sen bi de yokluk
bi yol bi yağmur bi de
ayrılık olsun
bana gülecekken gözleri dolsun
uzatma senin için hiç yoktum
-hook- mualif matem
ne istiyor ki benden kala kala bi ben kaldım
nefret olmasada intikam içime dolsun
yerime kimler koydun
x3