Yağmuru göz çukuruma hapsettim kasvetli bi rol kast ettim su yoluna kırdım bak testim ama farkettim yol yanlış çark ettim
Raks ettim çakallarınla nasır birikmiş tabanlarımla sana koştum dünya beni duyma beni yorma soru sorma
Yeter artık kan gövdeyi aştı şaşkın tavrıma yaklaştım renkler arasındayım matlaştım düşler arafındayım kartlaştım
Yaz dedi gayip karaladım hayal perdesini araladım düştüm kalktım bıkmadım amma dost aradığımda bulamadım
Yalnızım tıkanmışım gitmek kalmak arası kalmışım gülmüşüm kanmışım herkesi kendim gibi sanmışım
Yazgım yanılgı inandım sen gülünce güneşim doğardı gittin kalmadı inancım her güneşi karartın boğardı
Şimdi inandır dön dünlere solumu görmedin öldüm deme üstümü çiz yada karala fakat içimi yakarken de söndüm deme
Gözyaşı günlere yönversin tamam uzaktayız ama gölgemsin bu günahlara bulanmış bedenime ait tek fiyakalı yek dövmemsin
İzlerin üstüme üstüme geliyoken uzaktan izlemek yoruyo biraz yokluk geçer varlık kalır mutlu karelerin koyuyo biraz
İstiyorum tüm sabahları alıp geceye sokup ona neşe katmak gülmeme sebep ol komik olan senle uzaklara dair adım atmak
Hiç yoktum yada bir vardım kendime tam sana eksik kaldım ben inandım yine aldandım————-beni anlarsın
Bana göre değildi aslına baksan yaralara bakıpda onu dert etmek senden uzaklaşmak adına yetmedi sevdiğim diyarı terk etmek
Alev olmam tütmem inanmam bu kez dönüp görüp de yanmam sana terim terine tenim tenine deyse aldanıp da yine kanmam sana