Hengâme;
İnsanlar. Neden hep böyle sahtekârlar ?
Hayat bi kumar ve oyunda hep sahte kartlar varken
Yine de kazanıyodum elimde şanslı zarlar
Kendimi bile kaybettim korkutur beni duvarlar
Her kavgaya girdiğimde parçalanan dudaklarım
Pes etmemi istediler. Tutundum. Bırakmadım.
Hayallerimin arkasından koştururken tuzakları
Bazen görmezden gelirsin tüm geride kalanları
Anladım ki hayat denen yaşatmıyodu susanları
16'sında yaşlandım bak. Çocukluğumu çalanların
Canı Cehenneme ! bi çerçevenin kırık kenarları
Hep hatırlatırdı bana o yaşadığım zor anları
Kafamı yastığa koyduğumda gördüğüm kâbusları
Anlatmak bile korkutur beni içimdeki hastalığı
Zamanım da doldu artık yaşamanın yok maksadı
Dua etsem de kurtuluş yok. Artık beden susmalı

Mett ;
Hayatımın defterindeki tüm satırları karaladım
Ve kalbimin yaraları kabuklandı. Kopardım kanamadı
5 yaşında kurduğum hayalleri bi daha kuramadım
O gün bugündür gördüm her şeyi. Bi mutluluğu tanımadım
Vardır elbet her yüzün farklı 1-2 maskesi
Ve tam oturur bak suratlara tebessümler dar kesim
Bugünkü değerin kadar ‘Cevap Ver' yarın eder misin?
Bi gün düşersem istemiyorum kimse yanıma gelmesin
Karanlık girmesin diye kapattım perdeleri
En sevdiğim tek ışık olsun. Giderse gelme derim
Umrumda değil birilerinin bana bi şeyler vermeleri
Yanımdakiler yeter ölüme gitsem hepsi benle gelir
Kuruntularla dolmuş odamın bi kenarında dururdum
Kaybettiklerimi odanın duvarlarında bulurdum
Çok ilgilendirdiyse Mett, evet. Bi hayli yoruldu
Sigara gibi sönebilseydim metanet dumanım olurdu..