[Verse : Mesth]

Kör gözlerin perdelenmiş ışığında hayat için çalışan lejyonerdi gördüğün Mesth
Avuçlarında yağmur damlalarını büyük çöl ortasında kurutmama eylemine koyulmuş
Sıcak çorba nöbetlerde soğumuş sefillik ortasında kalansa küçük bi göl bulurmuş
Meğer avuçlarında hapsettiği mutlulukmuş susuzluktan dudaklarını mutluluğa vurmuş
İçindeki Şeytan'ın etkisine kapılmış ve mutluluğu yutmuş bi ferdi şimdi kim arar
Dar bu sokaklar ruhum çıkmak isterken bedenden tek nefeste bulur oldum huzuru ben
Yapmacıktı dostluk topraklıydı yolu yaşlı gözler nedense yine ölüm kokulu
Kimsesiz bi kalabalıkta oldu bu gün sunumu bulundu şimdilerde lakin çok arardım eskilerde
Yanıbaşımda beklemekte olan menfaatçi sevgilere : SİKTİRİN GİDİN!Evet bunu söyleyen benim
Eserisin Rapimin ağlamaklı bedenim hüsranlara uğramış dostlarım da kimsesizi
Düşman bilip taşlamış bakmamış gözüm yaşına ne oldu arda kalana bi tekme daha
Vuruldu baksana ağlamaklı bi çift göz ve siyah kaş gördüm rüyalarımda
Okyanusun dibi gökyüzüne ulaştı yer ve gök bu gün nedense birbiriyle yarıştı
Yaşlı gözler olan bitenlere sadece bakakalmıştı sonraları zaten alıştı


[Verse : Quesney]


[x3]
Karanlıktı her yer sessizdi bu sokak gözlerinin içi gülümserdi yollarım kurak
Sonsuzluğa adım attım ellerim kanar mumlar yaktım etrafında sana büyük sevgi var


Ben de varamadım ki sonuca sonucu buydu onca sancı ellerimde hayat sanki bulmacaydı
Son sözüm de bunlardan ibaret kalbim sefalet içinde tozlu raflar ayrılıklar
Yalnızlık eseri boş bakışlar zerzenişler boşa artık zaten sen de yoksan yanımda
(Hayat bana bir kefen) düşen kalkan belli olmaz ellerimde umutlarım
Hayat bende paranoyak zorla yalana itilen dökülen her lyricte sevgi vardı
Kaygı yoktu korkusuzca yürüdüm ben karanlığa mesafeler de artmıştı resimler de yakıldı
Atılmıştı onca boş düşünce ve rüyalarıma sığındım yağmur altı ıslandım
Kıskandım dört duvarda odamın ortasında az mı ağladım beni etkileyen gözlerindi
Sözlerindi hiçbir çıkarcı yanım yok benim çiçeklerse ellerimde ...