Sokrat ST:
Yapma, bana masal anlatma
Belki sonu mutluluğa varamasa anlardım
Bencilsin, ben sencildim
Git şimdi incildim

Sorma beni, ben zarara alışırım.
Adın tüm doğrularının yalanla karışımı
Geçen zamana yazık be geç anlamak ki yazık..
Sevginin üstüne aşktır tamamlamak birazı

Artık yeter ben kalanla varım
Bu vakitten başka gidecek an mı yok sikeyim zamanlamanı
Tebessümünün yerini bana garip tavırlar alır
Bana mı küfrün içinden yalandan satırlara mı?

Suç benim tamam, her gidişin daha bir güc verir bana
Gülmemiz yalan birazcık ürperirsen anla
Dünü benimle anlat barışmayan yıldızımız
Elbet günü gelince parlar

Nakarat (Sokrat ST):
Artık çok geç düşünmekte hiç bir mantık yok
Hüzünle sevinç arası gidip gelmek öyle zor ki
Korkma! Sınırlar varsa onlar yıkmak için
Hayat belki bir gün bizimle sıfırdan başlar

Mert Şenel:
İnsanlar güvenerek yanlış bir yol seçtim
Koşarak uzaklaştım ve belki de çok geçti
Oturdum soluklandım kaldırımla dertleştim
Sana dokunma hissi hala hayallerımın en genci

Gidişin toprak olsa kefenle örtüşemez
İnan cehennem ateşi gibisin seni içimde söndüremem
Tanrı sıratı sana yürümem için inşa etmiş gibi
Çünkü yokluğun ölüm olsa ayaklarıma yön veremem ben

Sonum başkasıyla görmekmiydi seni
Birden tek kurtuluş yolum o an ölmek miydi dedim
Bütün aşklar örnek giydi bizi
Sence tek derdim tebessüm yerine gülmekmiydi benim

Tek gerçeğin benken başka oyunlara mı yordun
Yüzümü güldüren varlık şimdi somurtmalarım oldu
Hatta kalem kağıttan cocuklarımız olsun
Aşk bu kadar basitken niye sürdük yokuş yukarı doğru

Nakarat (Sokrat ST):
Artık çok geç düşünmekte hiç bir mantık yok
Hüzünle sevinç arası gidip gelmek öyle zor ki
Korkma! Sınırlar varsa onlar yıkmak için
Hayat belki bir gün bizimle sıfırdan başlar