Her gecemde daldığım o rüyalar alemi
Bazen neşe bazen kabus,hayat hep böyle mi?
Belki hiç bir anlam yoktu gözlerimdi arayan
Belki her taraf anlamdı gözlerimdi bulamayan
Kalemim en sadık dostum en iyi o anlatır
Kağıdımla buluştuğunda oluşan kasırgadır
Bazen en ufak söz canımı çok acıtır
Bazen büyük mutluluklar gerçeği önünden kaçıltır
Yanlış anlaşılmasın bu sözlerim isyan değil
Ya kral olursun kendi yolunda ya da şaha eğil
Az ara farkla geç kaldın tren az önce kalktı
Senin o mutluluk perin sonsuz uykuya daldı
Yoksa yaraların mı var derinde kanayan
Tam bu sefer bitti derken daha da çok kan akan
Sus kimseye söyleme bak daha da çok deşerler
Kendi içine sakla elbet birgün geçerler.


Evvel içinde bir zaman
Hayat bir masal herşey yalan
Ne war ki geriye kalan?

Masalda huzurlu sessizlik gürültünün olmadığı
Belki de güzel bir bahçe çiçeklerin solmadığı
Bi bakmışsın mucizeler sıra sıra gelirler
Son cümle ağızdan çıkar masal biter giderler
Gerçek olsaydı hepsi adı masal olmazdı
Anlatılan her bir olay Kaf Dağında kalmazdı
Belki bazının sevinçten gözü yaş dolar ama
Hiçbir çocuk anne nerdesin? diye ağlamazdı!
Ey hayat zalimsin ama elimi bırakma
Bak büyüttüğün ufaklık artık onyedi yaşında
Çok gezdi çok ilerledi çok yol katetti bu yolda
Bazen dosttu ama çok düşman katletti bu surda
Karanlık olmadan bilinmez aydınlığın değeri
Ağzımdan düşüyor bak topla tüm kelimeleri
Sanma bu karanlığın içinde yaşam edebi
Yaşanan üç-beş anı da elbet birgün bitmeli..

Evvel içinde bir zaman
Hayat bir masal herşey yalan
Ne war ki geriye kalan?