Hüzün gemileri kalkarken ufka doğru bir yelken açtım

Önce seyre daldım bakmadan gördüm her şeyi

Elimdeki son kalan senden hatıra bana

Boş bir sayfa arkası karalanmış



Yıllar almış öncedenmiş lanetlenmiş sevgilermiş

Boş umutlar peşinde koşan küçük çocuklarmış onlar

Saf ve temiz duygular diretilmiş kurallar

Sorgular ve yargılar umutlar kaygılar



Yüzlerinde masumluk ve içlerinde korkular

Endişe sebebi çok basit kaybolmasın oyuncaklar

Tek değerli varlık onlar için oynayacaklar durmadan

Sormadan hiçbir şeyi takmadan



Benim aslında o çocuk yıllar geçti büyüdüm

Duvardaki çizikleri tek tek çizdim

Aradan uzun yıllar geçti bak gördün

Bırakıp gittiğin o gece aslında ben öldüm





Nakarat :



Elveda sevgilim günlerimde sensizim

Yalnızım bir başıma kaldım burada çaresiz

Hoş çakal sevgilim yollarını gözlerim

Bir bakışın bile yeter bir ömür ben beklerim





Verse 2 :



Ayrılıklar engebeli hasretlerim yalpalar

Yalnız kalamam yalnızlığım boş bırakmaz sarmalar

Hasretinle yandı gönlüm gözlerimde ağrılar

Sorgular kaygılar yargılar ve umutlar



Bir bütündü her şey aslında ayrılıkta vardı sonunda

Sevilmek gibi özlemek ve beklemekte çok güzel bir duygu

Ama seni yıllar yılı bekledim

Nerdesin ahhh özledim