Çaresizlikler içinde nasıl mucizeler bekledim
Hüsran içindeki çırpınışlarımı dile getirirken
Karanlık renkler biraz çokça gibi görünse de
Karamsarlığıma değer vermem ileri gelir.
Daha birtakım hoyratça fikirler dolaşır aklımda
Sözlerim kelimelerimi izler nizamınca…
Ümitsizlik sadece dört duvarın adiliği gibi sınırlandırılmış
Mazimde beni esir eden liriklerim kısaltılmış…
Emellerimi aradım sokaklarda
Sevdiğim her şey dünyamdaki yasaklarda…
Gece kendimi verdim bu şehrin sonsuzluğuna
İstedim gitmek uzayın karanlık boşluğuna…
Kırdığın bütün kalpler kendi onuruna adanmış
Anladım ki bütün dostlar onuruna satarmış.
Budala bir şişe bile anlam taşırken
Yalnızlığım beni anlamsız kıldı dünyamda
Sessiz heyecanlar yaşadım yıldızlar altında
Ama rüyaymış işte… Ben yine bodrum katında
Sözlerim aydınlatır oldu karanlığımı
Aklıma getirir kelimeler şansızlığımı
Şehirden göçüp gitmek istesem
Sana muhtaç olduğumu bilmesem
Giderdim ardıma bakmadan inan ki ben…
İtirazsız bir tavırla onayladım sözlerimi
Bir anda önümdeki karartıya çevirdim gözlerimi
Bıraktım artık içimde taşıdığım kinlerimi
Kaçırdım ruhumdaki cinlerimi…
Telaşlandım kaldım tek başıma tenhalarda
Koşarken sızladı ayaklarım sahalarda
Bedenim kısmen donmada, sözlerimle her gün bu paragrafta
Yinede ses çıkarmam aralarda…
Kilitliyken dudaklarım, aklıma esinlenir nakaratlarım
Bitmek bilmeyen mürekkebim, senaryomu sayfalarıma sererim
Bilmem gerekenler bu kadarsa uzatmadan keserim…

mc BaCk iNANC UN(Y)(D)EGROUND