Nakarat:
Bende para var, hadi,
Sende para yok, hani?

Verse 1:
Moruk neysin sen, kağıt mi ahbap mı?
Duruşun karizma fakat hep yalansın,
Çok kişi senin için satti bedeni,
Hak yedi hayvan oldu, çocuk katletti,

Kaç kişi tapıyor sana belli değil,
Ama bilki biz senle dost değiliz,
Yuvalar yıkılıyor kapılar açılıyor,
Bir yanı melek öbür tarafı şeytan kokuyor,

Kaybetti insanoğlu haysiyet şerefi,
Hayatlar yalan oldu neyse gelelim,
Öbür tarafı unuttuk lan ben ebeni,
Eşek gibi çalıştık hep hep senin için,

Ne zaman çaba harcadık, hayır yolunda,
Sonunda sende biteceksin moruk unutma,
Herkese felek çaldırır sahtesi,
Moruk sen var ya harbi kahpesin...

Nakarat:
Bende para var, hadi,
Sende para yok, hani?

Verse 2:
Para ver bana lazım koy cebime,
Sorunuma yetişir boş derdime,
Para bu paranoyadır,
Panoramamızı parantez aldı paragraftan,

Okuyalım hadi moruk kaç para var,
Hayattan sille tokat kaç şakadan,
Parabellumu al nakit tak şakağa,
Evlat aç evde ve vakit yok şakaya,

Paravandan bakamam yarının ardına,
Çekilmezki bu bizim karının dırdırı,
Akçe nerede aç ve dene bi kumbaranı,
Ama yok mangır, olsa hoşlandır,

Parapsiklojim eksik paradoks,
Eskiden zampara ve şimdi kalfa boş,
Varsa hoş burası,
Villa yat ve güneşde refresh göz de pırlanta reflex...

Nakarat:
Bende para var, hadi,
Sende para yok, hani?