Verse 1:
Kendimden vazgeçtiğim zamanda yoruldu yıllarım,
Silik değil bittik bir tipti sanki aynamda ki..
Kilitleyip bir çizgiyi çekip, giydim üç çizgiyi,
Ne var lan? Kalkmayacaz mı sandın bir kere düştük diye?

Öyle yani.. Çok dandik tanıdık öyle dost ayağına,
Her tarafta zarbo var! Adres sorar..
Yaşayan ölüleri taşır kaldırımlar.
Köşe başına güneş doğmaz ve yanmaz lambalar,
Edildi bütün kavgalar..

Düşünsene beni ağzımda bir sigara elimde bir bıçak!
Sen 'dur yapma” diyene kadar götünde ikinci delik açılcak.
Olay yerinde kan ve esrar kokusu olucak,
Dolucak esnaf etrafına bende arazi olucam memur gelene kadar..

Zehir bile parayla lan, bedava mutluluk olur mu?
Keyfin mi? Yolun mu yok? Söyle herşey olumlu mu?
Umudumu kestiğim gibi kestim bileklerimi,
Jilet çiğneyip, bıçak sallarken piç ettim gençliğimi..

Nakarat:
Kimisi İzmir'e şehir kimisi mahalle der,
Çünkü bu İzmir herkese herşeyden bişeyler vaat eder!
Var ya İzmir harbi betersin bak maddeden
Ve yetersin, kafama sıkıcam desem ne dersin?

Verse 2:
Azrail birgün benimde gelir peşimden,
Gözünden düşenler için mi gözünden düşenler?
Bazıları ağlayamaz, sürekli içerler..
Kaderin etrafına felek, mükemmel bir çember!

Bir bahar düşün.. Açmayacak çiçekler,
Seninde hakkını yicekler ve yemedik dicekler
Şimdi bir daha düşün! Bahtın kara, gözlerin kırmızı,
Vicdanın façalı, kalbindeyse bir sızı..

Yetim kalmış sokaklarda öksüz voltalar atıldı,
Tüm suç esirgenen çocuklara kaldı..
Acaba varlığımızdan habersiz mi tanrı?
İsyanlar edildi, konu kapandı..

Nakarat:
Kimisi İzmir'e şehir kimisi mahalle der,
Çünkü bu İzmir herkese herşeyden bişeyler vaat eder!
Var ya İzmir harbi betersin bak maddeden
Ve yetersin, kafama sıkıcam desem ne dersin?