KISMET OLUCAK MI MEKTUPLARIN
Verse 1:
Bak bugün seni hatırladım yine canım acıdı
ağladı kalbim bi an olsun susmadı
Onu tembih ettim o kadar belli etme diye ama
27 Kasım park günü herşeyi döktü ortaya (ki)
Kahretsin o keşke hiç yaşanmasaydı
Ya da yaşamasaydık mesela o gün hiç uyanmasaydım
Dönelim sana ben değil gerçek sevgini hakeden o
Zımba vurdun kalbime acımasın insaflı ol gel biraz ov
Zaman yenemezdi bizi hani bak yeni
Ayrı ikili oynayan söylemedin senle samimiydi
Düşünüyorum da ya beni hiç istemedin ya da yalan söyledin
Çünkü hiç bir zaman ailenle aran iyi değildi
Kahkaha savur etrafa benim yerimede gül biraz
Ben alışkınım yenilmeye gel bana da gül biraz
Bir kerede olsa en azından nasılsın de bana
Benim canım sensin canın acımasın diye gülemiyorum oysa
Çünkü karnım ağrıyo canım yanıyo 27 dikiş varmış
Eve geri döndüm yatağım kan içinde kalmış
Azraili gördüm hemen dal dedi uykuya
Uyudum dua edip ölüm hayal yolunda
Bir zaman gelir belki unuturum bu acıları
Daha önceden çözmüştüm bana olan duygularını
Ama söylemedim hiç yüzüne dahi vurmadım
Vermek kısmet olucak mı bana yazdığın mektuplarını
Verse 2:
Görmezsin beni yine istediğin gibi olsun dedim
Hiç beklemedim aynı gece azraile istek gönderdim
Geri çevirdi daha vakitin var dedi
Beni yendiğini sandım ama daha oyun bitmedi
Oyundasın ve evet bi gün uyanacaksın
O günü rüya sanıp hemen beni arıcaksın ama ben olmicam
Bu yüklerimle dünya da kalamicam
Çok üzülüp pişmanlık duyup yanıma gelmeye çalışıcaksın
(ama yüzüne bile bakmicam)
Bakmicam o an belki derinden vurulursun
Ben kaçarım senden yorulur elbet durulursun
Geri dönersin hiç kimse o anda bakmaz yüzüne
İşte o an gururuna kapılıp bi anda sende kaybolursun (kayboll..)