Verse 1..
Bu yolların kefaleti içinde saklı kaldı..
Gün gelir sefa sürer, sefaletin içinde candı..
Benimki boş lakırdı anlamakta yeter bazen..
Bırakta yerini bulsun gün ağarsın hayli baygın..
Canımı dişime taktım, ne çok yollar aştım..
Gözümde kaldı mesafeler ben yine de sidardım..
Keşkeler avuttu sandım, oysa çok yanılmışım..
Ahali gelir üstüme, doğru söyleyince asıldım..
Yakıldım her bi'yandan güneş yüzüme ters döner..
Mevsim bahar olunca duruldu noksan cümleler..
Kendimi asık suratla ifade ettim daha neler..
Ben aynıyım mecalim düşüncelerimi irdeler..
Takıldı hayat en asil biçimde monoton..
Àma olur gözlerim, bende keder hayli bol..
Basiretsiz bir asker tren garında bekliyor..
Boşuna elem yüklüyor ki belli bunu görmüyor..
Nakarat x2..
Kaç kadehte aldım ahımı,bu sefer olmaz..
Kendi kendimi yakıyorum ah,acım son bulmaz..
Verse 2..
Beni de kesti alkolüm yanaşmaz ki dizlerim..
Armağan da olsa esti gitti işte sebepsiz..
Şimdilerde viranım, çokta belirsiz..
Çokta kıdemsiz, çoklar yetersiz..
Yok oldu varlığım içinde yokluk arardım..
Kimseler inanmasa da ben kendimi kandırırdım..
Malesef demekten başka birşey gelmiyor elimden..
Bu adam çok sıkıldı nerede kaldı metanet ?
Vurgular benim hayatımı şekillendirir..
Benim olan benim kalır,dost bi'düşmana eşittir..
Belki dinlemezler sözüm vardır elbet kindir..
Satırları doldursamda beyni yoktur aynı kirdir..
Kanar dilim, fazla konuşmak ta istemez..
Yanar elim, başka birşey de sarfetmez..
Kınardı kalbim başka ihsan eylemez..
Gerçek olan birşey varsa ; GÖNÜL BEKLEMEZ..
Nakarat x3..
Kaç kadehte aldım ahımı,bu sefer olmaz..
Kendi kendimi yakıyorum ah,acım son bulmaz..