Sen bir kitap kapağı gibi kapamışken adımı, ben her sözcükte seni okuyorum harf harf

Tümcelerimin boyun büküşlerine aldırma yar!
Gözü yaşlı satırlarımın kaçan döküşlerinde büyütüyorum keşkelerimi
Harflerimin ayağı kayıyor uçurumlarından.
Oysa sen bir liman sakinliğiydin yüreğime
Bir gün batımı huzuru
Uçsuz bucaksız bir özgürlüktün mavilerime
Ateşe verdin kıyılarımı apansız, sinsice
Züleyha'nın kaderine razıydım Yusuf(um)sun diye
Peşinden koşmaya, kınanmaya, dile düşmeye
Nerden bilirdim dil(in)den düşeceğimi?

Bir sözünle ateşe verdin uğruna ödenen bedelleri
Gitme demem, git şimdi!
Bir metalin içine bindirip vedalarını, son bir kez kokunu çekmeden tiryakiliğim, son bir kez düşmeden kollarının girdabına, bir buseyi çok görüp Alnıma, en kara yazgıları sür de git!..

Son fethedilen miyim meçhul ama, sen son Fatih'im
Bilsen, kaç varlığa hiçlikti fetihlerin
Ama dur, gitme!...
Şu topraklarımda dalgalanan sancağını indir, öyle git!
Yüreğimden sevdanı, dilimden adını sök de git!
Ciğerlerimden kokunu, gönlümden gözlerinin okunu çek de git!
Sözlerimi esaretten kurtar, dilimi çöz de git!

Kaç kez uğurladım seni bu kentten? Kaç kez boynu bükük bıraktın ardından el sallayışlarımı garlarda?
Dönüşünün umuduyla gidişine dayanamazken, bu müebbet vedaya nasıl dayanırım söyle?
Ah yar
En yakınımken uzağımdın. Şimdi benden öte bensin ki, ben bana t-uzağım

Kin tutmaz kalemim, bilirsin.
Sen kapatsanda c-ismimin üstüne son sayfanı, bu masalın devamını bir ömür bekler yüreğim
Sana git diyebilmek için kaç alfabe satın aldım z-amansız pazarlıklarla bilsen.
Tüm kırgınlıklarımı çıkarıp kumbaramdan saydım, bir git etmedi.
Yanında me'si olmayan bir git yakıştırılmadı sevdama
Ama çok istiyorsan, işte orda; alfabemin kıyısında bir git
Eksik, mahzun, çaresiz
İster al git, istersen k-al git-me Yar!...

Yar demişim sana yokluğun dipsiz bir yar! İşte, diz çöküyor sevdana yüreğim, gitme!...
Gitme, sensiz ıssız bu diyar