Yazmak hiç kolay değilmiş eskiler hakkında
Ne varsa birilkti bak hepsi şu an aklımda
Biraz da kirli hatıralar aslında
Şimdi farkına varmak gerek hava karardığında

Bu aynı cadde aynı sokak lambasının altı
Yürürken hangi sahte yüzler bana baktı?
Büyürken azaldık sokaklar daraldı ve
Masaldan uyandık kuytu bir mezarlıkta

Elleri cebinde hayal kuran bi kaç gençtik
Karanlığına gömüldü herkes bu eski şehrin
Kimse bu hikayenin sonunda demeyecek
Geçmişte ne olduysa oldu boş ver haydi hepsi geçti (geçti!)

Çabalarsın bazen usanmadan
Defalarca karalarsın kağıdı kimse uyanmadan
Canın yansa da susarsın üzülürler duyarsalar
Bir hayal gerçek olur bir kaçı rüya

Sanarken dar gelir dünya sana zaman acımaz asla be!
Artık çok geç ne yapsan da kahkahalar sahte!
Biraz daha sabret
Sonunda soğuk duvarlar eski bir hastane

Git haydi herkes gibi dönmem asla! de
Yaşamak öldürse de fazla acımaz pek
Bu gece yalnızlık fondip ve acılar
Sek ne olur yani sesini biraz fazla açıversek?

Boğulduk boğulacağımız kadar
Yolumda engeller hep bi gün yorulacağımı sanar
Hepsi aynı kabusta tek başımayken taarruzdalar
Cam bi fanustayım yalnızlığa maruz kalan

Ruhum ablukada
Hayal gücüm sanki çocukluğumun geçtiği bir avlu kadar
Şimdi tam buradan geriye doğru aynı nakarat
Ve bu hayal içinde düştüm yere havlu atarak

Nakarat:
Yarıda kalan umutlar gibi hep kaçarak büyüdüm
Yaşayarak gördüğüm rüya.
Yarıda sönen sigaram gibi hep yaşamak öldürür
Yaşamak öldürür dünya