Verse 1:
Gözlemindeyim, tevazü gösterilmedikçe kederin
Ellerindeyim, tedavi edilmedikçe kaderin
En derindeyim, terapi esnasında bedenim hipnozda
Bilirim, hiç bir zaman uyanmamak niyetim

Körebeyim, görmek istemediklerime
'Direneyim” dedikçe bitap düştü halim, sürüncemede
Bari delireyim de sen de kurtul ben de
Gönül bahçem avare çiçeklerle doluşmuş yıkık bir harabe

Yansın gecenin köründe tüm ışıklar
Dolansın etrafımda aşıklar, maşuklar
Açılsın gönül saraylarının kapıları!
En fiyakalı şairler yazsın bu satırları

Unut bütün hatıraları, vakit nakittir
Yak bütün fotoğraflarını!
Varını, yokunu, geriye kalanı
Doğruyu, yalanı, kaybolan yılları

Nakarat x2:
Söz ver bir kere de halimi sor lütfen!
Boğazıma takıldı son cümlem, veda edemem birden
Üzmem seni, bir an olsun hiç üzmem
Canıma yakışan bir kalpten öylece vazgeçemem, senden

Verse 2:
Dillerindeyim elalemin, delirmek üzereyim
Kendi derdinden başka dertleri dert edinenlerin peşindeyim
Umutlarımın izindeyim, bulutlarımın gizindeyim
Somutlarımın dibindeyim, yani derindeyim

Uyku sandım ölümdeyim sanki kördüğümdeyim
Kamber oldum hergün farklı düğündeyim
Yanıp sönmekteyim sönüp bitmekteyim
Şimdi nerde miyim? Elinin köründeyim!

'Yani, bilmesen de olur” diye düşündüm
Düşünceli biriydim, hatırlarsın diye üzüldüm
Soğuk ve yağmurlu günlerde 'üşümedim” dedim, üşüdüm
Beyaz yalanlarla aşkı kalpte büyüttüm, gözde küçüldüm

Sözde vefasızmışım, umarsız bir yapıda kararsızmışım
Tutarsızca davranışlarım plan bozarcasına
Ben ki güle kanarcasına sarıldım
O da dikeni batarcasına

Nakarat x2:
Söz ver bir kere de halimi sor lütfen!
Boğazıma takıldı son cümlem, veda edemem birden
Üzmem seni, bir an olsun hiç üzmem
Canıma yakışan bir kalpten öylece vazgeçemem, senden