nakarat:
nefes nefes yalnızlıklar
içim dışım bunalımda
gözüm görmez kalbim atmaz
yolcuyum ben bu dünyadan
verse 1:
hatırla lan hatırladın mı uykusuz geçen gecelerin yok ki günahı
bu lanet dünyayı sevmiştik oysa biz gülecektik her daim içimdeki hercai
ne yaptın böyle ne olduk şimdi biz boğulmakta soluklarım nefes almak zorlaştı
bu şehir durmadan içer oldu sormayın ortalık hüzünlü şair mısraları dolu
varoşta yokuş çok karanlık çökünce sabırda sonuç yok cana tak edince
tadımda sarhoşluk üstü kapalı berduşluk esti geceme rüzgarlar çok sarhoş oldum
ahhh dilimi tutsam elim durmaz katiyyen üzgünüm bilinçli düşkünüm
sesimde mecal yok ecel kapıda bilen yok peşimde olan çok bela namlunun ucunda..
verse2:
ölmeden görüşsek mi ne dersin hayatım ne dersen hayatımı bir çırpıda kararttın
bulandı derin su sulandı gözyaşım ulan bu hayatımın dörtte üçü keder fonu
kapat telefonu sesinde soğukluk olası boğukluk küstahça tavır var
zamanı çalarlar gereksiz insanlar aşka çelme takıp küçük düşmekten bıkmazlar
dedim ya durmazlar fakat bu kurnazlar
ömrünü yiyip bitirmekteyken dünya uyan geç olmadan koçum uyan peri kızını vurcaklar
sabretmek affetmek sonucu bekletmek olacaksa olsun lan çekin ipini kopsun lan
yaşamaksa ızdırap beni lütfen vursunlar nefes alsın şarkılarım yalnızlığa doysunlar